Spokane – Coulee Dam – Columbia River – Yakima

14 juli 2013,

Cool op de Coulee-dam.

Op deze dag willen we graag naar de Coulee-dam. Het is een flink eind rijden dus we gaan vroeg op stap. Het is zondag en veel Amerikanen gaan genieten van hun vrije dag, maar die gaan niet naar deze dam. Eerst terug naar de Interstate en dan door een stuk van Spokane. Als snel kunnen we van de I90 af en gaan we over op de 2. Het is één lange rechte weg en dat schiet lekker op. Het is zondag en dat is te merken, het is rustig op de weg. Buiten Spokane daalt de weg en gaan we de vlakte op met veel graan akkers, zover het ook reikt. Mile na mile akkers met graan en dan ook alleen maar graan. Bij de Poulose Hills hebben we veel gezien maar dat is nog niets vergeleken met hier. Mooi gezicht die glooiende graanvelden.

Onderweg zien we maar weinig dorpjes en hier en daar staat een boerderij. Soms staat in de middle of nowhere een schuurtje, heel apart. Net of ze het vergeten zijn. Er zijn moderne bedrijven maar ook bedrijven die dringend onderhoud nodig hebben. Kan allemaal hier. In het land zien we een aantal combines staan, het of is de chauffeur er zo uit gestapt is. Denk dat het voor de machine niet bevorderlijk is dat het in weer en wind staat.

 

Op sommige akkers zijn ze druk aan het werk. We zien een grote stofwolk met daarvoor een grote trekker. Dat moet ook wel een grote wezen want wat er achter hangt is ook niet klein. Het zijn grote akkers en om dat snel te bewerken heb je grote machines nodig. Bij de dorpjes staan vaak veel grote toren silo’s. Die zullen ze wel gebruiken voor het opslaan van het graan. De dorpjes zijn niet echt mooi, wat uitgeleefd en troosteloos. Dat zijn we wel meer tegengekomen. Trouwens zoveel dorpjes zijn hier niet.

 

 

Later wordt het dor en droog. Hier groeit bijna niets meer, het wordt heuvelachtig met alleen maar dor gras en verdroogde struiken. Na het plaatsje Wilbur nemen we de 21 north en vlak daarna de 174. De Coulee Dam staat al aangeven. Er zijn verschillende afslagen naar Roosevelt Lake. Rond het kunstmatige meer is veel waterrecreatie. Als we Grand Coulee naderen rijden we achter een auto met opbouw aan, duidelijk eigen fabricaat. Als we bij de dam zijn en op de eerste parkeerplaats staan, staat diezelfde auto achter ons. Met een Nederlandse nummerplaat!

Kan dat? Ja, dat kan het zijn Ton en Anneke Vogelzang. Op de buitenkant van hun camper zit een kaart waar ze allemaal geweest zijn. India, Nepal, Zuid America van Venezuela tot Antartica en nog veel meer. Natuurlijk raken we aan de praat en ze vertellen heel enthousiast. Nu maken ze een trip van enkele maanden door de USA. Ze mogen hier maar 9 maanden blijven en moeten dan 3 maanden het land uit. Ze gaan dan terug naar Nederland of Caraïben. In de tussentijd stallen ze hun camper ergens in een opslag. Ze staan zelden met hun voertuig op een camping, dat is hun te duur. Het ziet er ook niet echt uit als een camper en daardoor is het redelijk veilig en hier en daar zo te staan. 

Grand Coulee Dam

Toch lijkt zo’n trip ons wat te veel van het goede. Wel hebben we hun website gekregen en die zullen we zeker volgen. www.tonenanneke.waarbenjij.nu Momenteel gaan ze weer richting Zuid Amerika, naar Pannama.

Vanaf deze parkeerplaats hebben we een goed zicht op de Coulee Dam. We hebben al verschillende grote stuwdammen gezien maar dit is inderdaad een grote.

Het geheel is heel indrukwekkend.

De Grand Coulee Dam ligt in de oude kloof en de rivierbedding van de Columbia River in het Columbia Plateau. Vlakbij de locatie is een kloof die Grand Coulee wordt genoemd. Vandaar ook de naam voor de dam. Geologen namen eerst aan dat de kloof en de bedding van de rivier  waren gevormd door gletsjers uit het verleden. In de 20e eeuw ontdekte men dat dit alles gevormd was door massale overstromingen van Lake Missoula.

De Grand Coulee Dam is een waterkracht-stuwdam in de Columbia River. Deze werd gebouwd door industrieel Henry J. Kaiser. Samen met de Hoover Dam is het één van de meest beroemde dammen in de Verenigde Staten. Het reservoir dat door de dam werd gevormd is het Franklin Delano Roosevelt Lake, genoemd naar de toenmalige president van de Verenigde Staten. De president had de leiding over het concept en de voltooiing van de dam.

De omvang van de dam is moeilijk te bevatten. De dam is zo'n anderhalve kilometer lang en is hoger dan de Piramide van Cheops. Verder is de dam twee maal zo hoog als de Niagarawatervallen.

De dam werd gebouwd als onderdeel van het Columbia Basin Project voor irrigatie van woestijngebieden van de Pacific Northwest en in eerste instantie niet voor elektriciteitsopwekking. Men was al heel lang bezig met plannen voor de bouw van een dam op deze plek. Er waren 2 groepen. De "pumpers", waren voorstander voor een dam om met pompen het water van de rivier in de Grant Coulee te pompen om vandaaruit via kanalen en leidingen landbouwgrond te irrigeren. De andere partij is bekend als de "ditchers". Zij wilden het water uit het noordoosten van de Washington Pend Oreille River via een zwaartekracht kanaal naar landbouwgrond Centraal-en Oost- Washington laten stromen. Dat de dam niet gebouwd werd was het gevolg van onenigheid en kosten. Elektriciteitscentrales wilden geen concurrentie en andere landbouwgebieden wilden niet dat dit gebied irrigatie kreeg. Dat zou de prijzen van hun producten drukken. Door de crisis jaren voorzag president Roosevelt dat de dam in zijn New Deal zou passen en banen zou creëren en landbouw kansen kreeg. Alles zou zich uiteindelijk zelf weer terug betalen.

Overzichtfoto Grand Coulee Dam (Wikipedia)

Verder wilde Roosevelt de elektriciteitsprijzen laag houden omdat particuliere nutsbedrijven hoge prijzen in rekening brachten en de beschikbare hoeveelheid elektriciteit bewust laag hielden.

De constructie van de dam begon in december 1933 als Public Works Administration en was voltooid aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Voor en tijdens de bouw hadden arbeiders en ingenieurs grote problemen met de bouw. Contracten voor bedrijven om de verschillende delen van de dam te bouwen waren moeilijk te gunnen. Er waren maar heel weinig bedrijven in staat om zulke grote projecten uit te voeren.

Vieuw on the Coule Dam from Grand Coulee Bridge

Daarom werden ze gedwongen samen te werken. Daarnaast moesten Indiaanse graven worden verplaatst en tijdelijke vistrappen worden gebouwd. Tijdens de bouw kreeg men te maken met aardverschuivingen en de noodzaak om nieuw gegoten beton te beschermen tegen bevriezing. Ongeveer 8000 mensen werkten aan het project en de bouw omstandigheden waren gevaarlijk. Ongeveer 77 arbeiders zijn tijdens de werkzaamheden gestorven.

Aanvankelijk was een lagere dam bedacht met een optie om deze later te verhogen. Tijdens de bouw werd het ontwerp aangepast aan de hogere specificaties. De hoogte werd bepaald door het punt waarbij het reservoir in Canada zou uitmonden.

Toen de dam voltooid was in 194,  was het de grootste dam in de wereld. Het aanvankelijke doel van irrigatie werd door de noodzaak van elektriciteit gedurende de oorlog minder belangrijk. Aluminiumsmelten, voor de smelterijen in Vancouver en Longvieuw, waren cruciaal tijdens de oorlog. Verder ging er veel energie naar de Boeing fabrieken in Seattle en Vancouver en de scheepswerven in Portland. De elektriciteit werd ook gebruikt door de plutonium producerende reactoren en de opwerkingsfabrieken op de Hanford Site, onderdeel van het strikt geheime Manhattan Project. De vraag naar energie op dat project was zo groot dat in 1943, twee generatoren oorspronkelijk bedoeld voor de Shasta Dam, werden geïnstalleerd in de Grand Coulee in een poging om het generator installatie schema sneller gereed te krijgen. De dam was belangrijk voor de industriële ontwikkeling van de Noordwestkust van de Verenigde Staten. De laatste van de oorspronkelijke 18 generatoren waren pas na 1950 operationeel. Er zijn 6 generatoren die  pompen aandrijven, die gebruikt worden om het water omhoog te pompen in Banks Lake voor irrigatie. Als er een grote behoefte is aan energie laten ze het water naar deze generatoren terugstromen om energie op te wekken. Deze generatoren kunnen dus op twee manieren gebruikt worden.

Top water pipes to Banks Lake

In 1943 heeft het Congres toestemming gegeven voor het Columbia Basin Project en het Bureau of Reclamation. De originele opzet van irrigatie werd na de oorlog weer hervat en in 1948 begon men met de bouw van de irrigatie-installaties. Er werd een distributie netwerk aangelegd, waarbij gebruik werd gemaakt van de Grand Coulee, een oude rivierbedding ongeveer 200 meter boven de rivier de Columbia. Westelijk boven de Coulee Dam werd de North Dam gebouwd. Deze dam, samen met de Dry Falls Dam naar het zuiden, creëerde Banks Lake. Aanvullende dammen, hevels en kanalen werden gebouwd om het ravijn (The Coulee) om te vormen tot een enorm toevoernetwerk. Irrigatie begon tussen 1951 en 1953 toen zes van de 12 pompen waren  geïnstalleerd en Banks Lake was gevuld.

Third Powerplant

Omdat de waterhoeveelheid nooit gelijk is en de energiebehoefte enorm toenam, was er soms gebrek aan stroom. Op deze dalen en pieken op te vangen werd tussen 1966 en 1974 de dam uitgebreid om plaats te bieden aan

Machinekamer #3. Een onderdeel hiervan was het opblazen van de noordoostzijde van de dam en het bouwen van een nieuwe sectie. Hiermee werd de dam meer dan anderhalve kilometer lang. en kreeg men ruimte voor zes extra nieuwe generatoren.

Placing a turbine

De nieuwe turbines en generatoren - drie 600 MW en drie 805 MW - behoren tot de grootste ooit gebouwd. De uitbreiding werd begin jaren 80 voltooid, waarmee de Grand Coulee Dam één van de grootste hydro-elektrische producenten in de wereld werd.

Cross-section of the Pump-Generating Plant

De dam leverde veel positiefs op, maar had ook negatieve gevolgen voor de lokale Indianenstammen waarvan de traditionele manier van leven draaide rond de zalm. De Grand Coulee en Chief Joseph Dam blokkeren de weg voor deze vis, waarmee meer dan 1500 kilometer van hun traditionele paaigronden werden weggenomen. De Colville stam leefde langs de rivier Columbia en nadat de dam was voltooid werd hun land overstroomd en waren ze (3000 bewoners) gedwongen te verhuizen. Hierop klaagden ze de overheid aan. In de jaren 90 werden de Colville Indianen uiteindelijk gecompenseerd met een bedrag van ongeveer

$52 miljoen dollar.

Visitor Center Coulee Dam

Het bezoekerscentrum bevat veel historische foto's, geologische voorbeelden, turbine en dam modellen en een goed gebruikt theater. Sinds 1989 wordt er op zomeravonden een lasershow geprojecteerd op de dam. De show bestaat uit levensgrote afbeeldingen van slagschepen en het Vrijheidsbeeld, alsook wat milieu gerelateerde opmerkingen.

Bezichtigingen van de nieuwe Machinekamer #3 worden gegeven, maar in verband met de veiligheid wordt streng gecontroleerd.Bezoekers kunnen gebruikmaken van een glazen lift van de sluispoorten tot de generatoren 120 meter lager.

Satellite foto from the Grand Coulee Dam

De dam in de Columbia-rivier is gigantisch en dat willen we wel eens beter bekijken. Op weg naar het bezoekers centrum. Het is een rond gebouw en dat dat hebben ze opzettelijk zo gebouwd. Het ontwerp lijkt op een turbine, mooi gedaan. In het bezoekerscentrum is heel veel informatie te zien en te lezen over de dam. Informatie over energie opwekking, irrigatie maar ook over de bouw van de dam en de zowel positieve als negatieve effecten. Even vragen wanner de volgende rondleiding is. De eerstvolgende is er over een kleine 20 minuten. Omdat we onze tijd nog nodig hebben laten we de rest van het bezoekers centrum voor wat het is en gaan op weg. We moeten naar een andere locatie dus terug naar de camper. Eerst een stukje door het dorp en dan over de Grand Coulee Bridge.

Daar staan een paar keten. Dit is het startpunt van de rondleiding. Er zitten al een paar mensen te wachten en wij sluiten ons aan. Na ons komen nog een paar bezoekers. Er liggen foto boeken over de bouw van de dam, die kun je bekijken. De gidsen leggen als vast wat uit.

In verband met de veiligheid, als gevolg  van 9-11, worden we helemaal gescreend en moeten we door een veiligheidspoortje. Als je een mes of andere wapens bij je hebt dan moet je die nu wegleggen anders mag je niet mee. Had nog een mes in mijn broekzak dus dat leg ik maar even in de camper. Er komt ook nog een politie agent binnen, voor de dam hebben ze eigen politie agenten. Als er in ons groepje een boef tussen zit kan de agent die gelijk meenemen. Dan kunnen we. In de rij, broekzakken leegmaken, horloge en riem af en dan door het detectie poortje. Gelukkig geen problemen. Dan in de bus en kunnen we op stap. Eerst gaan we weer terug naar de andere kant van de dam. Weer over de brug en komen we bij de locatie die we gaan bekijken. Onze gids is een jonge kerel en onder het rijden legt het één en ander uit.

Om deze dam te bouwen is ontzettend veel beton gebruikt. Het project is opgezet in de crisisjaren als een soort werkverschaffing. In de Columbia-rivier zijn veel meer dammen gebouwd, allemaal voor energie en watervoorziening. Deze dam is de grootste die in deze rivier gebouwd is. Voor de arbeiders is er een apart dorp gebouwd en dat staat er nog steeds. Er waren 3 types woningen, voor de ingenieurs een luxe, opzichters en voormannen een soort tussen woning en voor de arbeiders een simpele woning.

Voordat we het gebouw binnen gaan wijst de gids ons op een opening in de rotswand aan de overkant van de weg. Omdat op de dam weinig ruimte is voor herstelwerk hebben ze hier een reparatie ruimte gemaakt. Als de generatoren gerepareerd, schoongemaakt of vervangen moeten worden dan worden deze met een grote kraan opgetild en hier heen gereden. Dan gaan we het gebouw in en een paar trappen naar beneden. Dan met de lift 110 meter naar benden. Na nog een stukje lopen komen we bij een glazen wand, erachter de generatoren.

De achterste zes worden gebruikt voor irrigatie. Deze pompen het water naar het kanaal dat het water afvoert naar Banks Lake. Bij extra energie behoefte kunnen ze het water terug laten lopen en dan drijft het water de turbine aan die dan weer de generatoren aandrijft om energie op te wekken. Het ziet er allemaal heel indrukwekkend uit. Het onderhoudspersoneel rijdt daar rond op fietsen omdat de afstanden te groot zijn om te lopen. Na een tijdje gaan we weer naar boven en weer in de bus. Dan gaan we door het hek. De politieauto die voor het hek staat wordt weggereden en de bus kan er door. De politieauto rijdt achter de bus aan en het hek gaat weer dicht. Halverwege de dam stoppen we en mogen we uitstappen. Aan de ene kant het stuwmeer, Roosevelt Lake, en aan de andere de Columbia River waar het water verder gaat.

Columbia River

Franklin D. Rooselvelt Lake

Als we over de rand kijken zien we in de diepte, de rivier. De gids vertelt nog wat over de dam. De Hoover Dam is hoger, 726 feet tegen de 550 feet van deze dam. Echter de Coulee Dam is 5233 feet lang tegen 1244 feet van de Hoover Dam en produceert 3 keer zoveel energie, 6809 megawat tegen 2078 van de Hoover Dam. Er is ruim 9 miljoen m3 beton gebruikt om deze dam te bouwen. Met deze hoeveelheid kun je ook een highway aanleggen van Seattle (WA) naar Miami in Florida. Het zijn hele indrukwekkende getallen. In de verte zien we de buizen die het water overpompen naar het kanaal dat uitmondt in het irrigatie meer, Banks Lake. De hoofdzaak van deze dam is nu het achterland te voorzien van water voor de landbouw. Dat is wel  nodig ook, want op de heenweg was het hartstikke droog en dor in de heuvels. Na een tijdje stappen we weer in de bus en rijden over de dam verder naar het startpunt waar de rondleiding is begonnen. Met de camper rijden we weer terug, over de Grand Coulee Bridge, door het arbeiders dorp naar een uitzichtpunt aan de andere kant van de dam. Daar hebben we geluncht en daarna gaan we weg naar de volgende plaats.

Franklin D. Rooselvelt Lake before the Grand Coulee Dam

Weer verder en we rijden door het dorp Grand Coulee en dan door Electric City. Wel een toepasselijke naam. Vervolgens rijden we langs de oever van Banks Lake. Een prachtig mooi meer (water reservoir) diep blauw van kleur. De weg gaat  op sommige plaatsen door de berg heen, dat is gewoon uitgehakt. Aan weerskanten rotswanden en in de verte water. De omringende bergen zijn plat van boven. Dit hebben we 2006 ook gezien in staten Arizona en Utah. Volgens mij noemen ze dat mesa’s ook wel tafelberg genoemd. Door erosie zijn deze bergen afgevlakt.

 

Onderweg zien we regelmatig irrigatie kanalen. Het landschap wordt afwisselend met nu en dan wat veeteelt en later landbouw. Na Coulee City zie we een bordje Dry Falls. Wel eens iets over gelezen dus even stoppen om te kijken. Heel apart, midden in het land, net of er een grote scheur in de aarde geweest is waar vroeger water doorheen stroomde.

De Dry Falls (droge watervallen) is een sikkelvormige drooggevallen waterval aan de overzijde van de Upper Grand Coulee van de rivier de Columbia en aan het einde van de Lower Grand Coulee. De waterval had een lengte van 5,5 kilometer (10 keer zo groot als de Niagarawatervallen). Aangenomen wordt dat dit de grootste waterval is die ooit heeft bestaan. Geologen hebben gespeculeerd dat tijdens de laatste IJstijd catastrofale overstromingen het water met een snelheid van ruim 100 kilometer per uur door de Upper Grand Coulee en over deze rotsen deden stromen.

Ongeveer 20.000 jaar geleden, toen de gletsjers zich naar het zuiden begaven, blokkeerde een ijsveld de rivier de Clark Fork. Daardoor kon het water (de huidige staat) Montana niet verlaten waardoor vervolgens een groot deel van het westen van Montana overstroomde. Hierdoor ontstond het gigantische Missoulameer. Uiteindelijk ontstond er zoveel druk op de ijsdam dat deze het begaf en er een enorme stroom water ontstond die, in een paar dagen tijd, grote delen van Idaho, Washington en Oregon onder water zette. Deze enorme overstroming deed in korte periode de Grand Coulee en de Dry Falls ontstaan. Algemeen wordt aangenomen dat dit proces van blokkering, ontstaan van het meer en de daaropvolgende cataclysmische overstroming, tientalen malen geschiedde in de jaren van de laatste IJstijd. Door soortgelijke glaciale overstromingen op kleinere schaal bleven de watervallen stromen gedurende duizenden jaren. Toen de ijsvlaktes die de Columbiarivier blokkeerden eenmaal smolten, kon de rivier haar normale loop herstellen en vielen de Grand Coulee en de Dry Falls droog.

Het uitzicht is inderdaad verbazend. Je kunt je niet voorstellen dat in het verleden hier een ontzaglijk grote waterval geweest moet zijn. Nu is er niets. Alleen een rotswand en verder wat poelen en een droge troosteloze wereld. Op de informatieborden is te lezen hoe dit alles ontstaan is. Vanaf het uitzichtpunt kunnen we alles mooi zien. Er is zelfs een vooruitgeschoven rotswand waarop ze een uitzichtpunt gemaakt hebben. Vanaf dit punt kun je mooie foto’s maken. Na een tijdje gaan we weer verder richting Ellensburg.

 

We rijden langs allerlei meren met allemaal mooi namen, Park, Blue, Akali, Leonore en Soap Lake. Van de 17 gaan we over op de 28 en komen door Lakevieuw en gaan richting Ephrata. Hier is duidelijk te zien dat het land geïrrigeerd wordt. Veel akkers met verschillende landbouwgewassen en overal beregeningsinstallaties. Nu gaan we over op de 283 west en overal zien we akkers. Als we op google maps kijken zien we allemaal cirkels gevormd door de regeninstallaties. De 283 gaat op een gegeven moment over in de I90 en nu schiet het lekker op. Op een gegeven moment rijden we langs de  Columbia River en af en toe hebben we een prachtig zicht op de rivier.  

Even verderop is een uitzichtpunt en we stoppen daar even. Er zijn meer mensen die hier even willen genieten van het uitzicht. Op de informatieborden lezen we dat de weg pas na 1930 aangelegd is. Het hele gebied is miljoenen jaren oud. In het verre verleden waren hier heuvels en een netwerk van rivieren en riviertjes. Op droge plekken waren bossen. Hierna kwamen periodes met uitbarstingen van basaltlava. Bossen werden verwoest, herstelden zich weer tot er weer een uitbarsting kwam. Hele bossen werden met lava bedekt. Het gebied werd hierna omhoog gedrukt door de Cascade Range. Door regen, water, wind werden de bergen uitgesleten en ontstonden er valleien en rivierdalen. Door de erosie kwamen versteende bomen tevoorschijn, het Ginkgo Petrified Forest.  

Columbia River with vieuw on Vinage Bridge

Vanaf het uitzichtpunt hebben we een prachtig zicht op de Columbia River. Ook hier is het weer een gigantisch stuk water. In de verte zien we Vantage Bridge, die steken we straks over. Daarachter ligt weer een andere stuwdam, van de 11 stuwdammen in de Columbia River liggen, de Wanapum Dam. Het wordt al weer laat dus gaan we maar weer verder. Na een kort stukje rijden komen we bij de brug en het blijft bijzonder dat je de Columbia River oversteekt. 

I 90 South on the right Columbia River and Vantage Brige

Vantage Bridge over the Columbia River

Petroglyphs in Ginkgo Petrified Forest SP  (Wikipedia)

Te laat hebben we door dat er een afslag is naar het Ginkgo Petrified Forest State Park. Thuis hadden we hier al over gelezen maar we hebben er helemaal niet meer om gedacht. Hier zijn petroglyphs van the Wanapums Indianen te zien. Dit waren de oorspronkelijke bewoners van dit gebied. Vreedzame indianen die leefden van vis, vruchten, wortels etc. Het waren uitstekende vissers met netten, speren en visvallen gemaakt van wilgen takken. Deze indianen hebben zich ook nooit verzet tegen de blanken en gevechten gevoerd. Daardoor hebben ze ook geen overeenkomsten gesloten met de overheid. Gevolg was dat ze geen land, reservaten of speciale rechten toegewezen hebben gekregen. Ondanks dat er duizenden indianen van deze stam waren zijn ze nu geen nakomelingen meer en zijn ze volledig uitgestorven. Het enige wat er van hun over is zijn de petroglyphs bij het plaatsje Vantage op de rotsen langs de Columbia River. Deze hebben ze geconserveerd zodat je ze kunt bekijken.  

Bij de petroglyphs is ook het Ginkgo Petrified Forest State Park. In de USA zijn 4 parken met versteende bomen, Californië, Arizona, Utah (Escalante) en hier dus. Nu bestaan deze  gebieden voornamelijk uit woestijn landschap. Dit was 225 miljoen jaar geleden anders. Enorme bossen met gigantische sequoia’s en ginkgo’s bedekten het lage vlakke moerasland. Vulkaanuitbarsting zijn er de oorzaak van dat  grote stukken bos werden verwoest. Door deze uitbarstingen veranderen ook de weersomstandigheden. Door extra neerslag kwamen de verwoeste bomen onderwater te staan en werden ze bedekt met een dikke laag vulkaanas en modder. De vulkaanas heeft van nature een grote concentratie silica. Silica of siliciumdioxide komt van kiezelaarde. Samen met water lost het op en vormt het kiezelzuur, een soort zout. Door de jaren heen drong het water in de stammen waar het silica achter bleef en de plaats innam van het hout. De stammen en het hout werd maar bedekt met een dunne laag sediment. Hierdoor kwam er geen zuurstof en zonlicht bij en werden de stammen niet door de druk van een zware laag modder, sediment en gesteente kapot gedrukt. Het silica werkte als een soort conserveringsmiddel en zorgde ervoor dat het hout in kwarts veranderde. In de 225 miljoen jaar werd het versteende hout bedekt  met  een dikke laag gesteente en zand. Door het opdrukken van de aardkorst, als gevolg van aardbreuken, werd het huidige landschap gevormd. Hierdoor en door erosie kwamen  op enkele plaatsen de versteende boomstammen weer aan de oppervlakte. Zo ook hier in Ginkgo Petrified Forest SP. Helaas we hebben het gemist en zullen we het met afbeeldingen van internet moeten doen.

Het gaat weer behoorlijk omhoog. Hier staan veel windmolens, plaats genoeg hier en in dit gebied wil niets groeien dus staan ze hier prima. Het is hier zo hoog dat de camper soms moeite heeft om boven te komen. En als je dan boven bent…..een totaal nieuwe wereld. Oneindig ver kun je zien en vooral de pas gemaaide stukken land en de stukken land waar goudgeel graan op staat zijn een lust voor het oog. Hier wordt ook veel fruit verbouwd, zoals appels, peren en kersen. Vooral rond de plaats Ellensburg is veel land- en akker bouw.

fruit trees near Yakima

 

We gaan ven de I90 over op de I82 south. Regelmatig stoppen, kijken en foto maken. Ook veel drinken want het is warm, 87 Fahrenheit dus bijna 30 graden Celsius. Het landschap verandert weer drastisch, het wordt weer dor, droog en woest. Doet ons wat een Utah denken. Yakima is onze volgende plaats en daar willen we ook overnachten. Vandaag hebben we wel weer genoeg gereden. Ook in de omgeving van deze plaats is veel landbouw. Veel groene akkers met boomgaarden. Dit is voor de Amerikanen wat voor ons de Betuwe is.

Area near Yakima

Het is al laat en we willen snel een camping vinden. Als we Yakima binnen komen vragen we bij een restaurant waar een camping is. Het meisje weet het niet maar vraagt het aan iemand in de keuken. Deze legt een hele route uit en we hopen dat we dat kunnen onthouden. Het eerste stukje gaat goed en dan weten we het niet meer dus maar gokken. Hoe is het mogelijk we zien het Trailers Inns RV-Park Yakima.  Even de camper parkeren en naar de receptie. Deze is op slot en we lopen door het gebouw, er zit zelfs een overdekt zwembad bij. Dan komt de beheerder er aan en hij heeft nog plek. We hebben mazzel hij was al aan het afsluiten. Wat papieren invullen, credit card en dan snel de camper op zijn plek, onder de bomen mooi in de schaduw. Even een bakje met de voeten recht uit, heerlijk. Dan nog even zwemmen in het zwembad maar dat is dicht dus dat wordt douchen, ook niet erg worden we ook wel schoon van. Vandaag weer een mooie dag gehad het was weer cool, of zoals de jeugd zegt vet gaaf.

Vandaag gereden 258 mile = 412 kilometer