El Portal – Tioga Road – Lee Vining.

Maandag, 24 juni 2013,

Over de Tioga Road

Vandaag is het wat bewolkt en dus nog vrij donker als we wakker worden. Naast ons staan allemaal tentjes met kinderen, een of ander schoolkamp. Ze hebben zich vannacht keurig gedragen. Onderweg naar Yosemite begint het wat te motregenen, Goed voor de bosbranden. Gelukkig rijdt Klaas weer, de weg blijft eng en kronkelig en wordt nu ook nog nat. Om het park in te komen zijn we al een paar keer langs de Merced River gereden maar we hebben er nog niet echt naar gekeken. Bij een turnout stoppen we even en lopen naar beneden om bij het snel stromende water te kijken.

Merced River

Grote rotsblokken liggen aan weerskanten van de rivier en op plekken waar deze smaller wordt bruist het er door heen. Het blijft altijd mooi maar het weer zit niet mee, het begint harder te regenen. Weer verder en na de ingang gaan slaan we af naar de Big Oak Flat Road en gaan we richting Crane Flat. Hierna pakken we Tioga-road. Deze weg is lang niet altijd open. Het is een hoge pas tussen twee bergruggen door. De weg is vaak 7 maanden afgesloten voor het verkeer. Alles ligt dan dik onder de sneeuw. In april begint men pas met sneeuwruimen en in september wordt de weg weer afgesloten. Tenminste  in die periode kun je er met de camper niet doorheen.

Het sneeuwruimen is gevaarlijk want alles ligt onder de sneeuw, de weg is niet meer te zien. Vandaag hebben we ook foto’s gezien van de situatie in april 2010, in een bezoekerscentrum lag de sneeuwtoen tot aan de dakgoot. In datzelfde bezoekerscentrum haalden we vandaag informatie. Ongelooflijk.

Tioga Road (ook wel bekend als State Route 120) is een van de mooiste tochten door de VS. Het is de hoogste berijdbare bergpas van het land, de Tioga Pass op 3.031 meter. Hij voert dwars door het Sierra Nevada-gebergte. De weg gaat dwars door Yosemite NP. Als je de Tioga Road vanuit het westen naar het oosten volgt stijg je langzaam tot de Tioga Pass. Daarna daal je snel in hoogte tot de afslag naar Lee Vinning. De weg is meestal open van laat mei/begin juni tot in november.

Slechts een klein deel van de vele bezoekers van Yosemite Valley maken de ruim 1,5 uur durende rit langs de Tioga Road. De meerderheid van de bezoekers stopt alleen langs de uitkijkpunten van de weg. Ze missen daardoor de vele wandelpaden in dit gebied die langs prachtige gletsjermeren, bergtoppen en langs met bomen omzoomde canyons gaan. Het landschap is totaal anders dan het lager liggende westelijke deel van het park. Het ligt hoger en is minder bebost en heeft veel meer kale rotsen waardoor er meer uitzicht is over de omgeving. Interessante locaties liggen verspreid langs de Tioga Road. Het middelpunt is Tuolumne Meadows, een 2 mijl lange uitgestrektheid van grasland (grootste in het Sierra Nevada gebied).

De weg begint in het westen bij een kruising met de Big Oak Flat Road in de buurt van Crane Flat, een terrein met een camping en een benzinestation. Tot Tuolumne Meadowns is het 39 mile tot de afslag met de 395; totaal ongeveer 59 mile. In de buurt zijn twee van de drie sequoia bossen in het park, de Merced Grove en Tuolumne Grove. Dit zijn rustiger en minder bezochte alternatieven dan het grote sequoia bos bij Mariposa. De Tioga Road gaat door dicht beboste heuvels en stijgt gestaag. Op 8000 voet gaat een zijweg naar de eerste van de vijf campings White Wolf. De camping heeft een lodge, restaurant en blokhutten, en is het uitgangspunt voor de lange afstand wandelingen in de Grand Canyon van de rivier de Tuolumne. Niet veel verder is Yosemite Creek; een kleine camping. Vlakbij zijn de trails die naar Harden Lake en Lukens Lake gaan. De weg maakt dan een grote bocht en gaat dan langs een andere camping Porcupine Flat. Deze ligt dicht bij de 10.850 voet hoge Mt Hoffmann en May Lake. 

Viuew on Yosemite Valley from Olmstead Point (Wikipedia)

Hier begint ook de North Dome trail. Na een paar mijl kruist de weg de granieten helling naar Olmstead Point.

Vanaf het parkeerterrein langs de Tioga Road is het uitzicht prachtig. Als het helder is heb je vanaf de parkeerplaats een prachtig uitzicht over de vallei en kun je, hoewel moeilijk herkenbaar, de Half Dome zien. Naar de andere kant heb je vanaf een rotskoepel een uitzicht op de Tenaya Canyon met de Tenaya Creek. Hier kun je ook Tenaya Lake zien en hier vandaan kun je ook naar dit meer toe lopen.

Tenaya Lake is een groot meer en heeft een bijzonder omgeving met gladde, hellende  granieten koepels en grillige pieken. De Tioga Road loopt een paar mile vlak naast de oever van het meer. Er zijn plaatsen voor picknicks, kanovaren en korte wandelingen. Aan de westkant van Tenaya is een walk-in camping met een aantal trails naar plaatsen zoals Sunrise Lakes, Clouds Rest, Pothole Dome Lakes en zelfs Yosemite Valley (afstand 16 mijl).

Na Tenaya Lake volgt de Tioga Road, door een dik bos, het ravijn tussen steile Pothole Dome en Pywiack Dome en daalt dan af naar de rand van Tuolumne Meadows. De bossen gaan over in open en platte bloemrijke graslanden die zich uitstrekken tot de hoge bergen van Sierra. Twee mijl verder zijn voorzieningen zoals een tankstation, camping, boswachter station, bezoekerscentrum, wildernis centrum, diverse winkels, lodges en restaurants. De meest populaire routes langs de Tioga Road beginnen hier in de buurt. Zoals de trails naar  Dog Lake, Lembert Dome, Elizabeth Lake, Cathedral Lake, Lyell Canyon, Pothole Dome en Tuolumne River. Hier begint ook de Glen Aulin trail naar Tuolumne Falls en White Cascade.

De Tuolumne Meadows zijn glooiende, sub alpine weides met daarin verschillende granieten domes die langs de Tuolumne River liggen. Deze weide vegetatie is tot stand gekomen door het ondiepe grondwater. Dat water is afkomstig van de 1000 mm neerslag per jaar, vooral in de vorm van sneeuw. In de lente is het niet ongewoon dat de hele vlakte onder water staat en het een meer lijkt. Verder komt er uit de omgeving veel smeltwater mee met Tuolumne rivier, Budd Creek, Delaney Creek, en Unicorn Creek.

Een dome is in de geologie een structuur waarbij gesteentelagen vanaf een centraal punt in alle richtingen naar beneden hellen. Domes ontstaan als gesteentelagen van onderen omhoog gedrukt worden waardoor een koepelachtige vorm ontstaat.

Als de sneeuw gesmolten is bloeien de weides met een breed scala van Californische wilde bloemen, waaronder de relatief zeldzame Purple Webber, een soort van lupine. Samenstelling van plantensoorten veranderen door de verschillende landschapsvormen, waterstand en diepte. De belangrijkste kruidachtige natte-weide soorten zijn alpine aster, zwarte zegge, King's ricegrass, adderwortel, riet gras, en dwerg bosbes. De sierra pijnboom en roze zegge zijn te vinden in drogere hooglanden binnen of aan de rand van het weiland.

Vanaf de Tuolumne Meadows heeft men een goed uitzicht op de Cathedral Range, Lembert Dome en Mount Dana. Wandel- en bergklim locaties zijn toegankelijk vanaf Tuolumne Meadows. Lembert Dome en tien andere koepels zijn populaire rotsklim locaties. Het is er aanmerkelijk minder druk dan in Yosemite Valley. De John Muir Trail en de Pacific Crest Trail lopen door Tuolumne Meadows. Van mei tot half september is er een pendeldienst tussen Olmstead Point en de Tioga Pass. Deze stopt bij alle grote trailhaeds en verschillende andere plaatsen.

Verder naar het oosten zijn nog meer weilanden zoals rond Dana Fork, een zijrivier van de Rivier Tuolumne. De omgeving wordt anders en stijgt tot hoge, kale, met sneeuw bedekte bergen die de rand vormen van de Sierra Nevada en het Great Bassin Dessert. De belangrijkste “weg” in dit deel van het park is de John Muir Trail, die Yosemite Valley verbindt met Tuolumne Meadows en dan verder terug naar het zuiden beneden naar Sequoia NP.  Lyell Canyon is een goede locatie voor het spotten van zwarte beren en vervolgens kom je bij Ansel Adams Wilderness. De park weg eindigt bij de  nationale park grens, de Tioga Pass, en begint dan met een steile afdaling naar het Mono Basin.  Minder bekende trails beginnen in de buurt van de Tioga Pass zoals naar de (Lower / Upper) Gaylor Lakes en de Grote Sierra Mine. Beiden geven een uitstekend perspectief van het meer ruige grote hoogte landschap in dit deel van het park. Een andere pittige tocht is de Mono Pass Trail. Aan de andere kant van de pas zijn twee mooie meren Tioga en Ellery Lake. 

Het is een mooie route, hoog, steil en redelijk smal. Ik rij dus weer niet! Jammer genoeg regent het wat harder, de mooie vergezichten missen we. Wel zien we de regen verdampen op de rotsen en als damp omhoog gaan. Heel apart. Toch stelt de regen niet veel voor, in de ramen van auto’s die ons tegemoet komen kunnen we de zon alweer zien.

 

Onderweg luisteren we naar de mooie CD’s met Amerika als titel. Leuke nummers Teatske, bedankt! Op verschillende plaatsen stoppen we. Eerst is er veel bos met allemaal dennenbomen maar hoe hoger we komen hoe opener het wordt. Hier groeien ook andere planten. Je kunt wel zien dat het hier net voorjaar is. Ook zijn de plantjes, uit zelfbehoud,  veel kleiner en platter. Ook hele aparte korstmossen. Je kan echt zien dat het klimaat hier heel anders is dan in de vallei. Natter en kouder. Op een parkeerplaats

hangt aan een boom een groen bakje. Het blijkt dat ze daar vliegen mee vangen, tenminste er staat Insect Trap op. Er zijn insecten die bomen aantasten. Waarschijnlijk willen ze kijken of deze soorten hier ook al leven en zo ja hoeveel. Veel meertjes langs deze route. We stoppen we ook even bij Siesta Lake. Eigenlijk kun je het geen meer noemen. Het is een klein meertje met wat moeras er omheen. Langs de kanten groeien planten in het water. Even kijken maar alles is nat waardoor het niet prettig loopt. Ook hier groeien weer aparte planten. Als ik weer terug kom heeft Nanda een specht gezien, groen met een rode kop. Vogeltje wel gezien maar niet op de foto. Ook begint het weer wat te spatten dus maar weer verder.

Siesta Lake

Het is duidelijk te merken dat we hoger komen. Minder bomen en veel meer bergen. Door het miezerige weer hebben we wat minder zicht op de omgeving. Jammer we hadden ons verheugt op de tocht over de Tioga Road met de vergezichten. Helaas, je kunt ook niet altijd geluk hebben. Gelukkig was het niet zulk weer toen we de Panorama Trail deden van Glacier Point. Langs de kant van de weg bloeien, ondanks het donkere weer, prachtig gekleurde bloemen. Op een gegeven moment rijden we alleen maar langs kale rotsen, lijkt wel of hebben ze deze gepolijst zo glad zijn ze. Dit is Olmsted Point en

we parkeren de camper op het parkeer terrein. Bij helder weer heb je vanaf het vieuwpoint  een prachtig uitzicht. Aan de ene kant kijk je door de Tenaya Canyon richting Yosemite Valley en kun je de Half Dome zien, al is die van deze kant niet duidelijk herkenbaar. De andere kant op zie je Tenaya Lake in de diepte liggen. Ondanks de kale rotsen groeien hier en daar bomen. Er staat een soort jeneverbes en je kunt zien dat die het moeilijk heeft, maar ondanks dat staat de boom er fris bij. Door de wind staan de takken allemaal dezelfde kant op. Hoe is het mogelijk dat ze in deze harde omstandigheden kunnen leven. Ook hier weer allemaal verschillende soorten bloemen, veel rotsplanten in de mooiste kleuren. 

 

Olmstead Point

Olmstead Point sight to Yosemite Valley

Olmstead Point sight to Tioga Pass

Omdat we wisten waar we naar kijken moesten en welke richting hebben we Half Dome Tenaya Lake door de nevel kunnen zien maar echt duidelijk was het niet. Straks rijden we langs Tenaya Lake en dan zullen we het wel beter zien. We lezen even op de informatie borden langs het vieuwpoint en gaan dan weer verder. Tenaya Lake komt steeds dichterbij en het zal best een mooi meer zijn maar vandaag lokt het niet. Zo zie je maar weer wat zon en mooi weer kunnen doen. Van dit meer hebben we foto’s’ gezien en dan is deze omgeving gewoon schitterend. Ze zeggen dan wel “een plaatje” We rijden door en gaan richting Tuolumne Meadows.

Onderschrift niet nodig!

Ineens kom je uit de bossen en is aan één kant van de weg een open gras vlakte. Omdat het hier net voorjaar is, is het nog niet mooi groen. Stoppen en de camper op een parkeerplaats zetten langs de weg. Even de benen strekken en rondkijken. Je mag niet over de grasvlakten lopen en ook wel begrijpelijk met al die toeristen. Anders zou er niets van deze mooie natuur overblijven. Trouwens hier lopen valt niet mee dan moet je de laarzen wel aan hebben. Het is hier verschrikkelijk nat, het water staat tussen de grassprieten. Sommige planten vinden die nattigheid heerlijk en staan volop te bloeien. In de verte zien we granieten heuvels of lage bergen. Dat zijn de zogenaamde domes. De bult die we voor ons zien is de Pothole Dome. 

Tuolumne Meadows

Pothole Dome

We willen hier lopen en daarvoor gaan we naar het Visitor Information Center van Tuolumne Meadows. Het is een wat oude gebouwtje maar doet wel heel natuurlijk en gezellig aan. Binnen is ook een soort tentoonstelling van zaken in en om Tuolumne Meadows. Soorten dennenkegels, gereedschap van de oorspronkelijke bewoners, veel foto’s van vroeger, soorten gesteenten die er voorkomen en veel over de soorten planten en dieren die er leven. Wel interessant en we hebben even rond gekeken. Daarna aan een parkwachter gevraagd om een plattegrond van het gebied. 

Hierop staan diverse wandelingen die we kunnen doen. Het is middag dus eerst terug naar de camper om de inwendige mens even te versterken. Het weer is nog niet veel beter, buiig, dus besluiten we niet een lange hike te doen. De camper laten we mooi staan en steken de weg over naar een breed zandpad die richting Tuolumne River gaat. Voor ons steken 4 herten over, een met gewei. Ze draven nog een stukje door en verschuilen zich dan in wat bosjes langs de rivier. Halverwege staat een kleine prairie dog naar ons te kijken. Mooi beestje, fotogeniek. Kan zo door naar Hollywood want hij bleef mooi zitten. Dit is een hele ander omgeving dan in Yosemite Valley. Heel apart om te zien. Na een poosje komen we bij de brug over de Tuolomne River. Een forse brug die wel tegen een stootje kan. De rivier stroomt behoorlijk en het water is erg koud.

De oorsprong van de Tuolumne River wordt gevormd door Dana en Lyell Forks. De rivier stroomt vervolgens, evenwijdig langs de Tioga Road, door de Tuolumne Meadows en mondt uit in het Hetch Hetchy Resevoir. Vervolgens gaat de rivier door naar het Don Pedro Reservoir en komt uiteindelijk uit in de San Joaquin River. Het meeste water wordt gebruikt voor de water voorziening van San Francisco en irrigatie van akkers in Central Valley. 

Ground Squirrel

Tuolumne River

Soda Springs in Tuolumne River

Bridge over the Tuolumnu River

Het weer wordt iets beter en we besluiten door te lopen naar de Soda Springs. Inderdaad rechtstreeks uit de aarde bubbelt water naar boven. Veel dieren komen hier drinken er zitten speciale mineralen in. Het is ook ijzerhoudend want het is rood. Op verschillende plekken zien we dit water uit de grond komen. Bij de echte Soda Springs is er in het verleden een hut overheen gebouwd. Niet bijzonder. 

De Soda Springs Hut is een historische gebouw  in Yosemite National Park. Het werd gebouwd omstreeks 1889 door John Baptist Lembert , de eerste Europese kolonist op de Tuolumne  Meadows.  Na een verblijf van 3 zoemer met een kudde van angora geiten diende Lembert in 1885 een claim in van 160 acres (65 ha) in Tuolumne Meadows. Lembert bouwde een blokhut direct over de grootste soda poel in het gebied. Lembert 's hut staat langs de Great Sierra Wagon Road. Hij werd een gids voor toeristen en had een reputatie als een naturalist en entomoloog. De wintermaanden bracht hij door in de buurt van Cascade Creek in de Yosemite Valley.

De ruïnes van de cabine bevinden zich direct over de bron en functioneerde waarschijnlijk meer als bescherming van de bron dan als woning. Tevens werd voorkomen dat dieren in het voorjaar de bron ver- en bevuilden. Lembert werd, tijdens een overval, vermoord in de Cascade Creek hut in de winter van 1896-1897.  Later kreeg de Sierra Club de hut en die droegen het weer over aan de National Park Service. De hut staat, sinds 1979, in het National Register of Historic Places.

De Parsons Memorial Lodge is een klein maar massief bouwwerk in Yosemite National Park. Het werd in 1915 door de Sierra Club gebouwd aan het noordelijke uiteinde van de Tuolumne Meadows. Het was een van de eerste stenen bouwwerken in een nationaal park van de VS. De meeste bouwmaterialen werden ter plaatse verzameld.

De Parsons Memorial Lodge is een van de vijf National Historic Landmarks in Yosemite National Park. De lodge verkreeg die status op 28 mei 1987. Volgens de National Park Service is Parsons Memorial Lodge van nationaal historisch belang door zijn architectuur. Het bouwwerk is ontworpen in een stijl die rekening houdt met het harde klimaat, terwijl er gebruik word gemaakt van eenvoudige  en natuurlijke bouwmaterialen. Daarnaast kan de lodge gezien worden als een voorloper van wat later de norm zou worden in de nationale parken, rustieke architectuur. Ten slotte is het bouwwerk van belang binnen de geschiedenis van de milieubeweging. De lodge is opgedragen aan Edward Taylor Parsons, een New Yorker die lid werd van de Sierra Club rond 1900 en die van 1905 tot 1915 directeur van de vereniging was. Parsons verzette zich, samen met oprichter John Muir, tegen het afdammen van de Hetch Hetchy Valley; een gevecht dat de milieubeweging zou verliezen. Toen Parsons in 1914 overleed, richtte de Sierra Club de lodge op als clubhuis, bibliotheek en hoofdkwartier voor Yosemite.

Het begint nu wat meer te regenen en dus lopen we een stukje verder naar Parsons Lodge. Kunnen we mooi even schuilen. In het gebouwtje is een soort tentoonstelling. Vertelt iets over de milieu beweging die veel voor Yosemite heeft gedaan. Er zit ook een vrijwilliger en hij geeft tekst en uitleg. Ook zien we foto’s van deze omgeving in de winter. Dan ligt er sneeuw en geen beetje. Een paar jaar geleden lag er een pak van 4 meter. Je zal je oprit maar schoon moeten maken. Ook is er informatie over de indianen die hier vroeger leefden. Dat moet in deze omgeving een hard bestaan zijn geweest. Het regent wat minder en we gaan weer terug. Weer langs de soda bronnen en over de brug. De nodig bloemen worden weer op de foto gezet, soms hele bijzondere. Af en toe horen we een vreemd geschreeuw en dat kunnen we niet thuis brengen. Is van een dier en ja hoor. Verderop in een holle boom zitten een paar jonge spechten die naar de ouders schreeuwen om eten. Even kijken of de ouders ook komen voeren. Na een poosje wachten is het voeder tijd en we doen een poging dit op de foto te krijgen. Moeders of vader heeft niet zo lang werk de hongerige kelen vol te stoppen. Dan is het even rustig en beginnen ze weer te schreeuwen. Nog even blijven staan kijken of de spechten nog een keer komen voeren en  dan lopen er 2 herten achter ons langs.  Ook deze beesten zijn helemaal niet bang en het is een prachtig gezicht. Bij de camper aangekomen rijden we naar de parkeerplaats voor de trail naar Lembert Dome.

In de berm bloeien allemaal hele kleine blauwe bloementjes, volgens Klaas zijn het kleine lupinen. Volgens mij niet mogelijk dat je dat rijdend vanuit de auto kan zien. Als we uitstappen blijkt dat hij wel gelijk heeft. Maar ik zie ook wat, op de grond, een dubbeltje (dime). Dat is de winst weer van vandaag. Op stap richting Lembert Dome. Stukje bos, dan wat gras land en dan een rots vlakte. Al snel hebben we door dat het nog een behoorlijk stuk lopen is en dan ook nog berg opwaarts. Gezien het weer zien we dat niet zitten. De berg is ook mooi op afstand, wij weer terug.

Lambert Dome

Bij de parkeerplaats lopen we terug naar de brug over de Tuolumne River. Hier monden 2 andere rivieren in uit, de Dana Fork en de Lyell Fork. Langs de Dana is een wandelpad en die gaan we lopen. Een mooie wandeling, rivierwater wat snel over de rotsen stroomt, breder en smaller wordt. Op een gegeven moment zien we een marmot (Yelly Belly) langs het water scharrelen. Heel stil blijven staan en hij/ zij heeft ons niet in de gaten.

Het is prachtig te zien wat het beestje allemaal doet om eten te vinden. Op een gegeven moment heeft hij/zij ons in de gaten en gaat er vandoor. Dan gaan we door een stukje bos en steeds verder. De bedoeling was dat we op een pad zouden komen naar het Wilderniss Center maar dat komen we maar niet tegen. Daarom lopen we maar dwars over en dan blijkt dat we al te ver waren. We zijn al bij Tuolumne Lodge. Over een ander pad gaan we weer terug richting camper. Op de parkeerplaats zien we een ranger op het paard. Er schijnt een speciale politie-afdeling voor Yosemite te zijn. Een toerist wordt even aangesproken op iets, waarvoor weten we niet. Waarschijnlijk liep hij in een gebied aan de overkant van de weg en daar mag je niet lopen. Het is een goede zaak dat ze alles wat in de gaten houden.

 

Het laatste stukje van deze beroemde weg rijden we. Hoog, hoger, hoogst, het hoogste punt is 9945 feet is 3 km hoog. Op het hoogste punt stappen we nog even uit. Helaas het is te nevelig om wat te zien.

Dan dalen we weer af komen bij de East ingang van het park. Dit is ook het einde van de route en we zijn nu ook uit het park. We rijden nog langs een paar meren, zoals Tioga en Ellery Lake. Terwijl we alweer afdalen verandert het weer helemaal, blauwe lucht en zon. Doorrijdend nog meer zon. Heel gek, je komt dus in een andere vallei en daar is het totaal anders. Ook de begroeiing, droog en soms dor. Is hier dus lang niet zo mooi als aan de andere kant. We moeten op tijd bij de camping zijn dus gaan we door. Plotseling een heel blauw meer, Mono-Lake. Bijna onecht, zo blauw of het geschilderd is.

Vieu on Mono Lake, middle Paoha Island, left Negit Island

Afslaan en op weg naar de camping, Mono Vista RV Park, in Lee Vining monovista@yahoo.com. Lee Vining is maar een klein dorpje en stelt niet veel voor. Melden bij de receptie en we krijgen een plekje. De mevrouw achter de receptie zegt dat we vanavond een mooie zonsondergang krijgen. Volgens haar is het de moeite waar die te zien bij Mono Lake. Dit meer willen we morgen zien. We krijgen een kaartje mee en zien wel of we vanavond nog zin hebben om daar nog heen te rijden voor de zonsondergang. De voorkant van de receptie is leuk aangekleed met bijzondere vogelhuisjes en andere snuisterijen. 

                   

          

Mooie camping, schoon en goed onderhouden. Achteruit inrijden en alles weer aansluiten. Dan even douchen en vervolgens het dorp in om wat te gaan eten. Na zo’n lange dag hebben we wel zin in wat. De zonsondergang zit er niet in. Het is zo wel te zien dat die vanavond niet bijzonder zal zijn. De receptioniste had het mis. Wij blij dat we niet naar Mono Lake gereden zijn. Daarom gaan we het dorp even verkennen. Er is een museum(pje) met oude machines, een aantal voorwerpen staat buiten te roesten. De winkelstraat, niet bijzonder is wel leuk. Er is een informatie centrum over de streek en daar kijken we even voor Mono Lake en Bodie. Verder een paar winkels met natuurlijk heel veel souvenirs dat wij niet willen. Ook een winkel met schilderijen van wilde dieren en indianen. Deze winkel heeft ook ander snuisterijen, zelfs laarzen.

Na een poosje hebben we het wel bekeken en gaan we terug naar de camper. In de verte zien we Mono Lake nog liggen. Al heel veel over gelezen en foto’s van gezien. Heel benieuwd hoe het, morgen, er in echt uit zal zien. Nu nog even mailen en het reis blog bijwerken. Vandaag hebben we weer een prachtige dag gehad. Gereden 82 mile = 131