KOA West Glacier – Spokane.

13 juli 2013,

Een reisdag.

Gister was de laatste dag in het Glacier Park. Vandaag gaan we weer richting de west-kust. Uiteraard weer met de nodige omwegen. Trouwens we maken er ook een rustige dag van. Gisteren genoeg gelopen en vandaag alleen maar reizen en dat doen we dus heel rustig aan. We hebben veel plezier om de E.O.D. (eekhoorn-opruim-dienst), ze zijn zeer snel ter plaatse en reuze zorgvuldig. Klaas schudde de kruimels van ons ontbijtje voor ze op de grond en ook dat werd efficiënt opgeruimd. Naderhand kreeg eentje een zeer slecht humeur en ging in de boom zitten schelden. Lachen…wel 5 minuten hoogst verontwaardigd gepiep en gedoe. Levert weer een mooie foto op.

Als we de camper in gaan wordt het rustig maar zodra we weer naar buiten komen begint het beestje weer van voren af aan. Net of hebben ze er nieuwe batterijen ingezet. Ziet ons zeker als concurrent, nou dat zit er echt niet in. Ga hem echt niet achterna in de bomen. Alles weer loskoppelen en op weg. Bij de uitgang nemen we nog even een foto van het bord wat bij de camping staat, we worden uitgezwaaid en ze wensen dat we spoedig weer langs komen. Nanda mag rijden. In de eerste de beste grote plaats vullen we de voorraden weer aan en gooien we de tank weer vol. Heel vreemd hoeveel verschil er in de benzineprijzen is. En diesel is hier duurder dan benzine. De ramen van de camper krijgen ook nog een schoonmaakbeurt door de chauffeur. Kunnen we mooie heldere foto’s maken. Bij de supermarkt proberen we weer iets nieuws voor bij de koffie, we moeten er toch achter zien te komen hoe de meeste Amerikanen zo dik worden. Nou daar zijn we nu wel achter, heerlijke opgerolde broodjes met een soort kaneelcaramelstroop. 

Op de terugweg rijden we langs Flathead Lake. Heen hebben we de ene kant gedaan en terug de andere. Dit meer is prachtig en zeker zo groot als het IJsselmeer.

In het plaatsje Lakeside moeten we even wachten want er is een optocht. Altijd leuk om te zien. We hebben geen idee waarom, maar aan de kant staan allemaal kinderen en die mogen snoep opzoeken wat vanaf de wagens naar hen gegooid wordt. Sommige wagens zijn versierd of er zitten verklede mensen op. Ze hebben de weg keurig afgezet en we kunnen er rustig langs rijden.

 

Bij het plaasje Elmo, (geboorteplaats van Elmo uit Seamstraat) slaan we af. We zitten midden in indianengebied dus heel veel namen met een indiaanse oorsprong. Ze klinken ook leuk: Hungry Horse en Sweet Grass. Een groot gedeelte rijden we binnendoor, dus van die wegen waar je soms heel veel ziet maar soms ook heel veel van hetzelfde. Zo’n soort weg was dit ook. Het ene moment allerlei activiteit, een boer die gras maait en hier grote rollen hooi van perst.

Soms zien we mestvee lopen maar het zijn hier geen grote boerderijen. In het algemeen is het hier droog en dor. Sommige weilanden worden beregend. Er zijn boeren die alleen maar om de heuvels maaien en gras in balen verzamelen. Op de bulten of heuvels staat zeker te weinig gras om te oogsten. Er zitten ook boerderijen tussen die wel een opknapbeurt kunnen gebruiken. Een eind verder is alleen maar dennenbos. Sommige gedeelten waren saai vandaag.

 

Toch ontdekt Klaas in zo’n saai stuk bovenop een paal waar de kabels van elektriciteit aan hangen een nest. En daarin een jonge adelaar. Even uitstappen en een foto maken. Al vaker nesten gezien maar toen geen gelegenheid gehad om te stoppen. Zo te zien zit er maar 1 jong in het nest. Boft die even, hoeft die niet te delen.

 

 

Weer een ander stuk was weer prachtig bij een rivier langs. Het is zaterdag, veel mensen hebben vrij en zijn met rubberbootjes in de rivier aan het varen. Ze laten zich mooi stroomafwaarts drijven. Temperatuur is 82 Fahrenheit dat is precies 28 graden Celcius. Lekker dus. Prima om met de airco aan te rijden. Onderweg staat een kraampje met kersen langs de weg, de beroemde Rainier cherries en die moeten we natuurlijk even proeven. Nou ze zijn heerlijk. Dikke smakelijke kersen. Bij ons noemen wij ze spek kersen. In Thomson Falls stoppen we en zetten de camper langs een meer. Stoeltjes er uit en even lunchen. Daarna lopen we door het dorp maar dat valt tegen. Hier is heel weinig te beleven en ook hier heeft de tijd weer stilgestaan. 

Het is warm en we zoeken de airco van de camper maar weer op. Als we bij de camper komen zijn er een paar kinderen op een steiger aan het zwemmen. Een paar moeders zitten er in een stoeltje bij. Het ene stoeltje moet bijna wel verstevigd zijn. Ze is zo dik dat wij ons verbazen hoe ze in de stoel is gekomen. Als ze gaat staan zal het nog wel klem zitten om haar achterste. Volgen de kinderen is het heerlijk water, even voelen maar het valt ons tegen. Brrrrrrrrrrr ons niet gezien. Het is de bedoeling dat we nu de Interstate te pakken. Het rijden over deze binnenwegen duurt ons te lang en het valt ook tegen wat we onderweg zien. Op een of andere manier rijden we verkeerd en beginnen te dwalen. Hier is het bos, bos en nog eens bos. Op een parkeerplaats even kijken waar we nu zitten. Smokey beer zit ons toe te grijzen maar vertelt niet welke kant we op moeten.

We hebben het helemaal niet in de gaten maar op een of andere manier belanden we al in de staat Idaho. Gelukkig zien we een richting aanwijzer naar de Interstate. Voor de rest zijn we snel door staat Idaho heen. Niet veel bijzonders onderweg misschien op Coeur d’Alene Lake na. Een prachtig meer met veel waterrecreatie. Nu zijn we weer in de staat Washington en hebben we gelijk weer een uur winst. Vreemd hoor, vorige week de klok een uur vooruit gezet en nu weer achteruit. 

Vandaag niet zo veel zin te koken dus zoeken we dit keer voor het gemak een keer

Mc. Donalds op, een keer lekker snacken. Het smaakt voor een keer heerlijk. Er is ook een echtpaar op hoge leeftijd. Geen idee wat ze hebben gehad maar zo te zien een Happy Meal. Ze genieten er wel van. Als ze alles op hebben hallen ze nog een portie.

Daarna alle twee nog een super ijsco. We vinden het vermakelijk om te zien hoe deze mensen er van genieten. Als ze echt klaar zijn en weg willen heeft oma wat start problemen. Ze is bijna zo krom als een hoepel en loopt haast met de neus op de grond. Opa neemt haar in de arm en samen schuifelen ze naar buiten.

De camping hebben we al gereserveerd in Spokane waar we vorige week ook een nachtje zijn geweest. Dat is toen best bevallen. We staan nu aan de rand van de camping, vol in de zon. Naast ons komt een grote camper aanrijden (formaat fram-bus) met een dichte aanhanger. Nieuwsgierig vragen we ons af wat zou daar nou in zitten? Gelukkig, het hangslot komt er af, en er komt een terreinauto uit met daar bovenop 2 kano’s. Tjonge wat is dat campingleven spannend. Op deze camping zitten ook mensen van vermoedelijk de Amish. Beetje vreemde jurken aan en een wit kapje op het hoofd. Ook dat zijn leuke vakantiemomenten. Heerlijk buiten zitten en lekker lezen op e-readers en ons vakantieblog bijwerken. Ook wel eens lekker een rustige en gemakkelijke dag.

Gereden 260 mile = 416 kilometer