Hayfork – Humboldt Redwoods State Park – Avenue of the Giants – Eureka

29 juni 2013,  

Avenue of the Giants.

Het was warm vannacht, zo nu en dan is de airco aangeslagen. We staan op tijd op en gaan vroeg op weg. Het eerste stuk weg is behoorlijk kronkelig en steil. Het is maar goed dat we gisteren op tijd gestopt zijn. We komen de eerste 60 miles geen andere campings meer tegen. Wel een aantal deers, die gewoon aan de kant van de weg staan te grazen. Een prachtig gezicht. De eerste anderhalf uur zijn voor Klaas, die hoeft voorlopig niet weer naar de kermis. We verlaten de bossen en zien meer open vlaktes. Ook wordt het minder steil. Het is hier overal bos. Alle dagen zien we vrachtwagens met boomstammen rijden. Op een parkeerplaats staat een wagen, even stoppen en even praten.

Het is een oplegger met een aanhanger die ze los kunnen koppelen. Als de stammen gelost zijn wordt het achterstuk op de trailer geladen. Dan kunnen ze sneller rijden. De chauffeur even vragen hoeveel ton er op ligt, hij heeft nu 70 ton. Als je een extra stel achterwielen hebt mag je 20 ton meer laden. Nou hier kunnen ze heel wat plankjes uithalen. Aan de achterkant steken de stammen uit en er hangt een vlag aan. Een vlag met de roadrunner er op, leuk gevonden.

 

Gisteravond hebben we de kaart nog een goed bestudeerd en besloten een alternatieve route te nemen. Dat blijkt een goede keus te zijn geweest. Op de kaart staat het plaatsje Peanut, dat blijkt helemaal niet te bestaan. Tenminste wij komen het niet tegen. Trouwens we komen door allemaal kleine dorpjes. Ook langs Grizzly Creek Redwoods State Park. Hier zijn de opnamen gemaakt voor de Star Wars film, Return of the Jedi. Het laatste stuk gaat over betere wegen en we schieten lekker op. Op een gegeven moment komen we op de snelweg 101 en gaan dan South, richting Gaberville. We willen de Avenue of the Giants gaan rijden, de oude hoofdweg. Sommige stukken is een eenrichtingsweg dus moeten we bij het begin beginnen. Over de 101 gaat vlot en de afslag naar de Avenue staat goed aangegeven. We stoppen eerst even want we willen met Teatske en Fedde bellen. Hebben het vanochtend eerder geprobeerd maar toen hadden we geen bereik. Het is daar avond dus nog maar een keer proberen. Eerst geen bereik dan even een stukje bij de camper vandaan en ja, contact. Een hele verrassing voor haar dat we bellen. Alles is goed, houden zo. Intussen is de koffie klaar en genieten we van een bakje. Dan op naar de reuzenbomen.

Avenue of the Giants I-101

Avenue van de Giganten, nou die naam is helemaal goed gekozen. Wat een reuzen! De weg met de reuzen loopt parallel aan de snelweg, en is wat smaller. Maar goed dat het op sommige gedeelten eenrichtingsverkeer is. Bij uitwijken geven deze knapen niet mee. Sommige bomen staan tegen de rand van de weg aan, dus afstand houden. Niet te geloven wat een enorme bomen of hier staan. Uitstappen, foto maken. Dat lukt niet want je krijgt zo’n enorme lengte niet op een foto. Klaas heeft een filmpje gemaakt en daar zie je de totale lengte op. We hebben een stukje touw bij ons en meten de omtrek van een van de reuzen, die blijkt meer dan 4 meter in omvang te zijn. Eigenlijk nog een kleintje want in de loop van de dag zijn we nog grotere exemplaren tegen gekomen.  

Giant Redwood

                                                                                                                 

Humboldt Redwoods State Park is een state park in Californië, met o.a. het Bolling Memorial Grove en Rockefeller Forest. 's Werelds grootste overblijvende aaneengesloten oerbos van kust sequoia's. De oorspronkelijke bewoners van het gebied waren de Sinkyone. In de jaren 1850 begonnen blanke kolonisten met het kappen van de sequoia's. Ze maakten land vrij voor woningbouw en landbouwgrond en het hout werd als timmerhout gebruikt.

Door de aanleg van wegen werden ook de eerst onbereikbare gebieden toegankelijk. Na 1918 realiseerde men zich wat de gevolgen waren. De Save the Redwoods League werd opgericht in 1921. Zij hebben de grond aangekocht van de Pacific Lumber Company. Begonnen met Raynal Bolling Memorial Grove is het park uitgegroeid tot het derde grootste park in het California State Park System, nu met 20.902 ha. Avenue of the Giants is een 32 mile lange scenic highway door Humboldt Redwoods State Park. Het is de oude weg van de US Route 101. De zuidelijke ingang naar de Avenue ligt net ten noorden van Garberville, en de noordelijke ingang is ten zuiden van Fortuna. De kust sequoia’s staan dicht langs de weg en het zijn deze torenhoge bomen waaraan de Avenue of the Giants zijn naam ontleent. De weg slingert langs de schilderachtige Eel River, en gaat door verschillende stadjes zoals Phillipsville, Miranda, Myers Flat  Burlington, Weott, Englewood, Redcrest en Pepperwood. Ongeveer halverwege kom je een Visitor Center tegen, dat wordt gerund door vrijwilligers van de Humboldt Redwoods Interpretive Association. Het bezoekerscentrum biedt een breed scala aan leuke en educatieve tentoonstellingen en activiteiten, waaronder een theater, displays, een boekhandel, en de beroemde Kellogg Travel Log. Auto Tour brochures zijn verkrijgbaar aan beide uiteinden van de Avenue of the Giants en bij het ​​Visitor Center.

In het park is een breed scala aan activiteiten en faciliteiten beschikbaar. Er zijn campings en er is meer dan 100 mijl aan wandelpaden. Je kan er fietsen, paardrijden en zwemmen, kanovaren en vissen op en in de South Fork Eel River.
Een aantal favoriete locaties zijn de Founders Grove Nature Trail, de 32 mijl Avenue of the Giants Auto Tour, en het Humboldt Redwoods Visitor Center. Tijdens het zomerseizoen zijn er diverse activiteiten zoals wandelingen in de natuur en Junior Ranger programma's. Kampvuur programma’s worden dagelijks gehouden.

Hier is veel informatie aanwezig over de natuur, de dierenwereld en ook over de recreatiemogelijkheden in het park.

Meer dan 100 van de 137 bekende bomen in het park zijn langer dan 350 voet ( 110 m ) Het is de thuisbasis van de 4 langste gemeten levende sequoia, zoals de in 2004 gevonden  Stratosphere Giant van 112,94 meter. Het was de langste bekende levende redwood tot de ontdekking van nog drie hogere bomen. De langste is nu de Hyperion, met een hoogte van 115,55 meter Voor de Hyperion was de hoogste sequoia ooit gemeten de Dyerville Giant met 113,4 meter. De boom werd geschat 1600 jaar oud te zijn en is in 1991 omgewaaid. In Founder ’s Grove zijn de restanten nog te zien.

Immortal Tree is ook een bekende boom in het park. Niet om zijn hoogte, 76 meter maar ook om zijn leeftijd, 950jaar, en wat er mee gebeurd is. Oorspronkelijk was de boom veel groter. Hij heeft niet alleen de tand des tijds doorstaan, maar ook een overstroming in 1964. Heeft de poging tot houtkap in 1908 overleefd en een directe blikseminslag op 14 m hoogte in de stam. Aan dit alles heeft de boom zijn naam ontleend. 

We zijn van onderen naar boven gereden en hebben de nodige stops gemaakt. In het park zijn een groot aantal wandelingen tussen de woudreuzen te maken. Op website  http://www.redwoodhikes.com/Humboldt/Humboldt.html hebben wij een paar trails  in het park gevonden. Er zijn een aantal toppers zoals de Big Tree Area 0,6 mile, Rockefeller Loop 0,7 mile, Grieg-French-Bell Grove 0,3 mile, Bull Creek Flats 10 mile, Canoe Creek 4,1 mile, High Rock Trail 3 mile,  Drury-Chaney Loop 2,4 mile, Founders' Grove 1,3 mile, Stephens Grove Loop Trail 0,7 mile.

Helaas is niet goed te vinden waar de routes beginnen en dat is jammer. Daardoor missen we een paar en daar hebben we van gebaald. Eerst rijden we heeeeel langzaam over de Avenue. Kunnen we rustig genieten van deze reuzen. Af en toe even stoppen en even kijken. Slag om de bomen lopen en een stijve nek krijgen van het naar boven kijken. Nanda gaat af en toe bij een boom staan zodat je kunt zien hoe groot en breed ze zijn. Al sta je op een hele afstand je krijg te boom nooit in zijn geheel op de foto, jammer. Dan was nog beter te zien dat ze heel lang zijn. 

Geweldig is dit en dit is GENIETEN met hoofdletters. Ondanks dat we enkele trails misten hebben we toch een aantal wandelingen gemaakt. Wat ons weer opvalt is hoe opvallend  stil het is in deze bossen met deze enorme bomen. Er is weinig leven, bijna geen vogels, vlinders en eekhoorns hebben we helemaal niet gezien. Er is een grote boom  omgevallen. Die ligt nu plat en meet meer dan 100 m. De omvang is meer dan 9 meter. Het wortelgestel ligt bloot en binnenin is het hol. Je kan er in staan en dan is te zien hoe enorm groot deze boom is geweest moet zijn.

Over de stam kun je lopen en het is een hele klim hier op te komen. Veel mensen gaan hier op de foto en wij dus ook.

 
















Onderweg komen we langs het Visitor Center en daar stappen we even naar binnen. Even vragen naar bepaalde trails en waar die nu beginnen. Er liggen een paar stukken stam. Op de jaarringen hebben ze bordjes geplakt wat er in die periode, zoveel honderden jaren, geleden gebeurd is. Ontdekking USA door de Vikingen en Cortes verslaat de Azteken.

Het is een leuk Visitor Center het is ook een soort natuur museum. Er is van alles te zien wat met dit park en de redwoods te maken heeft. Van dieren die hier in de bossen leven tot de historie. Over oorspronkelijke bewoners, houthakkers maar ook de eerste toeristen. Ook aan de bescherming van deze bossen is veel aandacht geschonken.

Er staat een kar op wielen en eerst hebben we het niet door wat voor voertuig het is. In 1917 wilde  Charles Kellogg, een Amerikaanse naturalist en docent, de aandacht vestigen op het beschermen van de redwoods. Hij holde een gevallen gigant uit en hees het 6 ton wegen de blok hout op het chassis van een Nash Quad. Een grote vrachtwagen gebouwd door de Nash Company voor het leger in de Eerste Wereldoorlog. Het was een van de eerste 4 × 4 voertuigen. Kellogg gebruikte een bijl en een dissel om de stam uit te hollen en creëerde een hut op wielen. Binnenin  bouwde hij een compleet huis met een kitchenette, kasten, bedden, eettafel, dressoir, elektrische verlichting, stromend water en een logeerkamer. Dit was 90 jaar geleden! Het is een compleet geheel, de muren, het plafond en de vloeren zijn allemaal uit één stuk. Om het in takt te houden wreef hij bijenwas in het hout. Kellogg  toerde met het geval, dat Travel Log werd genoemd, door de Verenigde Staten om de aandacht te vestigen op het behoud van de redwoods en mammoetbomen in Californië. Hij trok vier keer in zijn logge camper door de USA. Travel-Log is in nu prachtig gerestaureerd. Kellogg was  ook bekend om zijn surrealistische vermogen vogelgeluiden te imiteren en dit gebruikte hij bij zijn reizen om de aandacht op de bijzonder bossen te vestigen.

We zijn uitgekeken en het is middag dus tijd voor een broodje. Vlakbij is een picknick set en  hier maken we graag gebruik van. We verbazen ons elke keer als we zien wat de echte Amerikanen als picknick gebruiken. Complete koelboxen vol voedsel en een tafellaken op de picknicktafel. Ze maken er een compleet feestje van. Van alles en nog wat komt op tafel en het is een aardigheid om naar te kijken. Aan de overkant is de Gould Grove Nature Trail en die gaan we doen. Een korte trail vlakbij het Visitor Center en de camper dus mooi blijven staan.

In Yosemite hebben we ook grote bomen gezien maar deze zijn heel indrukwekkend. Inderdaad minder dik maar wat een lengte. Als je dan de kegels ziet en hierin zitten nog zaadjes, zo groot als een rijskorrel, dan is het helemaal verbazend dat daar zo’n grote boom uit kan groeien. Voor de aardigheid leggen we een paar kegels op een stam en een quarter er naast. Ze zijn bijna even groot.

 
 




Redwoods. In Californië zijn nog verschillende plekken waar de grootste en oudste levende organismen  te zien zijn, de Redwoods ook wel kustmammoetboom genoemd. De soort komt nu alleen nog van nature voor in het westen van Noord-Amerika, in een smalle strook langs de kust van San Francisco, Californië tot het zuiden van Oregon. Alleen hier zijn ideale groeiomstandigheden voor de boom door de dagelijkse mist die van de oceaan het land in drijft. Sequoias (de echte mammoetbomen) zijn alleen te vinden in een klein gebied in de Sierra Nevada. Net boven Yosemite tot net onder Sequoia en Kings Canyon National park. Het gebeurt wel vaker dat de mammoetboom (Sequoiadendron giganteum) en de reuzenpijnboom (Sequoia sempervirens) of redwood onder één noemer worden geplaatst, de Sequoia. Echter deze twee bomen verschillen van elkaar. Ze hebben een verschillend natuurlijk verspreidingsgebied en de Redwood wordt groter (hoogste boom ter wereld met 112 meter) dan de mammoetboom maar zijn minder dik. De mogelijke verklaring voor de naam Sequoia komt waarschijnlijk van de halfbloed Cherokee Sequoyah, die een schrift ontwikkelde voor zijn volk.

Miljoenen jaren geleden kwamen de redwoods op het gehele noordelijke halfrond voor. Door  klimaat veranderingen (ijstijden)  zijn de redwoods nagenoeg verdwenen op de wereld. Langs de kust van Californië hebben de bomen de veranderingen overleefd en waren ze nog te vinden. Ook deze laatste bomen waren bijna verdwenen. Niet door een  natuurlijke oorzaak maar  door de ontbossing door de  mens. Door op  tijd  ingrijpen van natuuractivisten  kon dit voorkomen worden. In de 19^e eeuw werden veel grote oude redwoods gekapt. Van zo'n grote boom kun je  een enorme  hoeveelheid  planken zagen. In die tijd was er veel hout nodig voor huizen- en mijnbouw. Redwood hout is van nature zeer duurzaam en daarom ook zeer gewild. Door een stof  in het hout, looizuur genaamd, rot het bijna niet en gaat het heel lang mee. Daardoor levert de kustmammoetboom zacht, maar duurzaam hout met bleekgeel spinthout en roodbruin kernhout. Dit hout wordt ook wel Californian Redwood genoemd. Het wordt gebruikt voor tuinmeubels, schuttingen en dergelijke.

Vroeger werd het hout veel gebruikt om er spoorbielzen van te maken en broeikassen wegens de praktische onaantastbaarheid door vocht. In het verleden is door de grote vraag, naar redwoodhout, naar schatting 95% van het oorspronkelijke areaal gekapt. Het merendeel van de resterende bomen is ondergebracht in het Redwood National Park. Als timmerhout is het hout van de redwood geschikter dan het zachtere hout van een mammoetboom. Daarom zijn er in het verleden ook zoveel redwoods gekapt. De wouden buiten de parken (met vele bomen meer dan duizend jaar oud) worden nog steeds "commercieel uitgebaat".  Dit is een constante bron is van protesten en verzet, zoals van de beroemde actie van de milieuactiviste Julia Butterfly Hill.

Zij bleef meer dan twee jaar wonen boven in de kruin van de eeuwenoude kustsequoia "Luna". Dit om te voorkomen dat deze sequoia omgezaagd zou worden door het houtzaagbedrijf Pacific Lumber Company. Tevens pleitte zij er voor  een duurzame, selectieve houtkap in plaats van het systematisch kaalkappen van hele gebieden, dat verwoestende gevolgen heeft voor het natuurlijk evenwicht en dat extreme bodemerosie tot gevolg heeft. Dankzij de, ten gevolge van haar actie, massale persaandacht voor de problematiek van "old growth forest clearcuttings" werd "Luna" en een aantal andere bomen er omheen uiteindelijk gespaard van de kettingzaag.

De kans is heel groot dat zonder dergelijke verzetsacties en het protest van organisaties als "Save the redwoods League", "Sempervirens Fund", "Sierra Club" en andere er nu geen sequoiabossen meer zouden zijn. Deze organisaties halen hun inkomsten uit giften en kopen zelf privé-gronden aan om die aan te sluiten bij de State Parks en Nationale Parken.

Hoe  kan  een  redwood zo oud worden. Het  geheim zit in de schors. Niet  alleen door  de  dikte wordt  de boom zo goed beschermd maar vooral door de hoge zuurgraad  van  de schors  en het hout. Door die zuurgraad vormen  insecten  en schimmels geen bedreiging voor de boom. Er wordt wel gezegd dat de Redwoods onsterfelijk zijn. Een Redwood sterft pas als hij zijn houvast met de bodem verliest en omvalt. Zelfs dan nog duurt het  300  jaar  voordat zo'n woudreus helemaal  is weggerot. Het is een hele belevenis als je tussen deze reuzen loopt. Je voelt je heel klein. De hoogste Amerikaanse kustmammoetboom Hyperion is 115,5 m hoog (ruim 3 m hoger dan de Dom van Utrecht) en de hoogste boom ter wereld. Dit komt dicht in de buurt van de 120 à 130 m, dat volgens een studie uit 2004 de maximum haalbare hoogte van een boom zou zijn. De verwachting is dat uiteindelijk dezelfde hoogte ook op andere plaatsen in de wereld gehaald wordt. Deze boom staat in een afgelegen deel van het Redwood National Park in het noordwesten van de Amerikaanse staat Californië. 

De boom, ontdekt in 2006, is vernoemd naar de gelijknamige titaan uit de Griekse mythologie. Ondanks zijn grote hoogte is Hyperion niet de grootste boom in volume, dat is de General Sherman. Naar schatting heeft de boom een omvang van 502 kubieke meter en is hij 700 tot 800 jaar oud. De exacte locatie van de Hyperion is geheim, omdat de te verwachten toestroom aan nieuwsgierigen het ecosysteem van de boom zou kunnen verstoren. Voor het gebied in 1978 tot beschermd natuurgebied werd verklaard, werden er vele bomen gekapt door houtfirma's. Aandacht voor de hoogste onder deze hoge bomen kwam er pas in 1963 toen de National Geographic Society een expeditie organiseerde in de sequoiawouden. Men vond een boom van 111,9 meter die men erg origineel "Tall Tree" noemde. De boom werd onmiddellijk erg bekend.  Dit had zijn voordelen en zijn nadelen: men werd zich bewust van het unieke van deze reuzen en de roep naar het oprichten van nationale parken werd luider. Maar de roem bracht ook een ware volkstoeloop teweeg. Een weg en parkeerterrein werd aangelegd en massa's busladingen toeristen werden aangevoerd die allemaal op de zachte bosgrond rond de boom stonden. In onderstaande afbeelding neemt de grootte van de naalden af met de hoogte.

De boom moet namelijk steeds meer moeite doen om het water nog hoger te krijgen. Door de vele toeristen werd de bodem aangedrukt en bevatte steeds minder water. Het gevolg was dat reeds in de jaren '70 de hoogste 3 tot 5 meter begonnen te verdorren. Tegen 1990 was de boom zijn bovenste drie meter al kwijt en in 1991 was hij niet meer de grootste.

De kustmammoetboom heeft een zuilvormige kroon met horizontale of hangende takken. Vaak zijn er uitlopers aan de voet van de stam. De boomschors is roestkleurig rood, zacht en vezelig. Later wordt de schors donkerder, dikker en diep gegroefd. De boom heeft harde, vlakke bladeren van 1,5-2 cm lang. Ze lijken wel wat op de naalden van Taxus. Van boven zijn ze donkergroen en onder met een witte streep gemarkeerd.

Aan de hoofdtakken zijn de bladeren kleiner en priemvormig. De grootte van de bladeren neemt nabij de top van de boom af. Experimenten hebben aangetoond dat dit komt doordat de druk van het water in de transportkanaaltjes in de boom afneemt met de hoogte. Kustmammoetbomen benaderen de theoretisch maximaal haalbare hoogte voor een plant die geen actief transportmechanisme voor water heeft tegen de zwaartekracht in. Mannelijke kegels zijn klein, rond en geelachtig. Ze vormen groepjes aan de top van kleine zijtwijgen. De vrouwelijke kegels zijn houtig en bolrond, 2-2,5 cm lang en hebben gerimpelde roodbruine schubben. De zaden zijn gevleugeld.

De boom heeft een zeer lang leven van meer dan tweeduizend jaar. Een unieke eigenschap van de kustmammoetboom is dat bij omzagen van de boom of bevriezing de stomp weer nieuwe scheuten maakt die kunnen uitgroeien tot nieuwe stammen. In de natuurlijke groeiplaatsen in Amerika kan men vaak zien hoe zo een groepje redwoods netjes in een cirkel staat. De cirkel geeft de oude 'moederstam' aan die meestal helemaal verrot is en zo de nodige humus geeft aan haar 'nakomelingen'. Deze regeneratie is bij coniferen niet gebruikelijk.

Omwille van de dramatische sfeer die deze oerwouden uitstralen, zijn deze vaak gebruikt in films: de scènes met de Ewoks in de Star Wars-films zijn in deze bossen opgenomen evenals meerdere gedeeltes van de Jurassic Park-films. Voor deze laatste is de keuze niet geheel onlogisch: in het Krijt-tijdperk, de bloeiperiode van de Noord-Amerikaanse dinosauriërs, kwamen deze bossen op het hele continent voor. 

Weer verder en we willen nu naar Dyervilla Area. Hier zijn een paar gemakkelijke wandelingen. Founders Grove Nature Trail en Marlan Loop Trail. De parkeerplaats is vol maar na een extra rondje kunnen we de camper kwijt. Er zitten wel verschillen in de stukken bos. Dit bos is opener. Aan het begin staat de Founders Tree. Deze is 346 ft. (ongeveer 110m) hoog en heeft een diameter van 12,7 ft. (4m) en een omtrek van 40ft. (13 m). Er is ook een grote boom die hol is. Als je er een deur in zet kun je er in wonen. Wel een beetje krap maar je hebt een dak boven je hoofd. Verderop ligt de Dyervilla Giant. Deze boom is in 1991 omgevallen en was ongeveer 1600 jaar oud. Het moet één van de grootste bomen zijn geweest. Het wortelgestel is nog te zien, een gigantisch geval. Het is jammer als deze reuzen omgaan maar dat geeft andere bomen ook weer kans. Al zijn er ook nadelen. Door de openingen die ontstaan krijgt de wind meer kans waardoor ook andere woudreuzen om kunnen gaan. De bomen die in het verleden omgevallen zijn, zijn helemaal begroeid met varens en mossen. Mooi om te zien dat de natuur wat dood is ook weer kan gebruiken.

Nu gaan we op naar the Rockefeller Loop;die is hier vlakbij. Dus op weg maar… het valt heel erg tegen de goede weg te vinden. We rijden verkeerd dus terug en nog een keer en dan de andere afslag. Weer niet de goede. Eindelijk vinden we de Mattole Rd. Maar wat valt die weg tegen. Veel gaten en met de camper eigenlijk niet te rijden. We kunnen ook niet draaien dus door. Bij de parkeerplaats gaat de zeer smalle weg steil naar beneden: we durven het niet aan. Een stuk verder kunnen we met moeite keren. We gaan weer terug en doen een andere wandeling.

Verder de Avenue af en we komen door Redcrest. Daar vragen we in een souvenir winkel  naar the Drury Chaney Loop. Nog 2 mile doorrijden dus we zitten op de goede weg. In de winkel staan allemaal beeldjes, vaasjes en andere dingen die van hout gemaakt zijn. Trouwens dat komen we onderweg wel meer tegen. Heel veel houten beelden, vooral van beren. We lopen even rond en gaan dan weer verder.  

 

Het was vandaag weer warm maar in de schaduw van de woudreuzen hebben we er helemaal geen hinder van, het is aangenaam. Deze trail is eindelijk eens goed aangegeven dus de camper aan de kant en wij op stap. Dit is een heel ander gebied. Veel meer oeverbegroeiing van een soort klaver en heel veel varens. Het is hier schitterend. Smalle paadjes tussen de klaver velden met de varens op de achtergrond en daar tussen staat de reuzenbomen. Her is hier rustig en stil. Het is een mooie loop en we genieten volop.

 

 

















Na afloop gaan we nog een stukje teug, de Grieg French Bell Acces Loop. Het moet een korte maar mooie trail zijn. Er is nog tijd…. dus op daar naar toe. Begin gaat goed maar dan loop je steeds tussen hoge varens. Je ziet niet waar je loopt en hebt geen zicht op het wandelpad. Nanda vindt dat niet zo prettig dus we houden het voor gezien en gaan terug. Aan alles komt een eind en dus ook aan deze mooie avenue. We draaien weer op de snelweg en tanken nog wat en gaan naar onze camping. Klaas had vanmorgen vroeg telefonisch gereserveerd. We overnachten in de plaats Eureka. 4050 North Highway 101, Eureka, CA 95503 http://koa.com/campgrounds/eureka/ Weer een KOA camping en dan weet je dat het vaak goed is. De temperatuur is hier heerlijk. Lang niet zo warm als gisteren. We drinken lekker koffie buiten in de zon. Een leuke camping, schoon en netjes.  En…..wifi! Eindelijk internet. We hebben de afgelopen 3 dagen geen verbinding kunnen maken. Gelukkig kunnen we nu weer foto’s en verhaaltjes plaatsen. Een avond op de camping is altijd plezierig maar toch willen we de dingen die we die dag beleefd hebben maar opschrijven. Je bent anders zo maar bepaalde details vergeten. Het zijn voor ons allemaal leuke herinneringen. En die hewwe we mar wer! Vandaag 202 mile = 323 km.