Lassen Vulcanic BP – Redding - Hayfork

28 juni 2013,

Alweer een mooie dag.

De dag begint vandaag met rooksignalen. De hele nacht hebben we de raampjes open gehad. Maar in de ochtend begint het grootste gedeelte hier met het opstoken van de vreugdevuren. Niet te geloven maar het ziet hier blauw van de rook! Allemaal offeranden. We gaan snel vertrekken, onderweg ruiken we nog steeds rooklucht. Alle raampjes open en het is zo weer lekker fris. Aan het einde van het park liggen een paar meertjes, o.a. Reflection Lake. Hier is ook een route uitgezet, een soort 8-tje om de meertjes. Die gaan we lopen. In de lekkere ochtendzon wandelen we die. Het eerste stuk gaat door een dennenbos. Hier liggen allemaal brokken steen, waarschijnlijk van Chaos Jumbles.

 

Dit is een uitloper van het gebied waar de restanten van de uitbarsting liggen. Het ligt er bezaaid en het is maar goed dat ze er een pad doorheen hebben gemaakt. We komen langs kleine meertjes die helemaal dicht gegroeid zijn met waterlelies en andere planten. Het loopt lekker. Heerlijk stil, alleen vogels zijn te horen. Niet veel maar ze zijn er toch. Even later zien we op een stam een prachtig mooi fel gekleurd vogeltje zitten. Hij valt extra op omdat in deze omgeving wat verbrande bomen staan. Even verderop staat een hele vreemde plant. Rood van kleur en geen bladeren. Zoiets hebben we ook in Yosemite gezien. Het is de Snow Plant ook wel Snow Flower (Sarcodes sanguinea) genoemd. Het een voorjaarsplant en ook een parasitaire plant. De naam is afgeleid van de opvallende rode bloem. Deze komt soms in het voorjaar boven de met sneeuw bedekte bodem uit. Op grote hoogten bloeien soms ook nog laat in juli, zoals die van de High Sierra Nevada en Cascades. De bloeiwijze is een tros van heldere scharlaken fel rode tot oranje bloemen.

Snow Plant

De plant haalt zijn voedsel en voedingsstoffen uit mycorrhiza schimmels die zich hechten aan de wortels van de bomen. De plant is zelf niet in staat om door fotosynthese voedingsstoffen te vormen. De wortels van bomen leven in symbiose met de ectomycorrhizaschimmel men spreekt ook wel van mutualisme tussen een plantenwortel en een schimmel. De plant levert vaste koolstof aan de schimmel en in ruil daarvoor levert de schimmel minerale voedingsstoffen, water en bescherming tegen ziekteverwekkers van de plant. De Snow Plant maakt gebruik van dit mutualisme door in te breken in het netwerk van de schimmel en door de suikers te stelen uit de fotosyntese van de plant en de schimmel.

Het loopt heerlijk; mooi weer en de bomen en de omgeving weerspiegelen in het meer. Vandaar waarschijnlijk ook de naam Reflection Lake. Helaas waait het wat waardoor de weerspiegeling van Chaos Jumbles en de Chaos Crags niet te zien zijn. Hier en daar liggen hele grote denneappels, een heel ander soort dan die we in Yosemite zagen. In het meer zwemmen ook Canadese ganzen. Die laten ook wel eens wat vallen en daar willen we niet intrappen. Terwijl ik goed kijk waar ik m’n voeten zet, schiet er een slang voor me langs. GIL. Klaas krijgt bijna een hartverzakking. Het was iets van 50 cm lang en is waarschijnlijk meer van mij geschrokken dan ik van hem. Waarschijnlijk lag het beestje zich in de zon op te warmen en hebben wij zijn zonnebank uurtje verstoord. Met bibberende knieën richting koffie en dan weer door.

 

In Lassen Vulcanic park is veel meer te zien maar daar hebben we geen tijd voor. Daar kun je niet komen met de camper, alleen met een 4 x 4. Trouwens we kunnen niet alles zien. Misschien moeten we dat later nog maar eens doen.

In het noordoostelijke gedeelte, Butte Lake Area genoemd, ligt de camping Butte Lake. Deze omgeving is heel geschikt voor backcountry hiking. Heel bekend is de Cinder Cone Trail. Deze trail door een bosrijk gebied is vooral interessant voor mensen die geïnteresseerd zijn in fotografie en in geologie. Cinder Cone is een sintelkegelvulkaan in het noordoosten van Lassen Volcanic National Park. 

De vulkaan ligt zo'n 16 km ten noordoosten van Lassen Peak en biedt een panorama over Lassen, Mount Tehama en Chaos Crags. De kegel rijst zo'n 230 meter boven het omliggende landschap uit. De Cinder Cone is een berg van vulkanisch afval. De leeftijd van Cinder Cone is al een discussiepunt sinds de jaren 1870. Toen meenden velen dat de kegel nog maar enkele decennia oud was. Later dacht men dat de kegel en de lavastromen rond het jaar 1700 gevormd waren of gedurende een periode van 300 jaar tot in 1851. Recente studies door wetenschappers van de United States Geological Survey en de National Park Service hebben echter definitief aangetoond dat de kegel gevormd werd tijdens twee uitbarstingen in de jaren 1650. Zoals het geval is bij veel andere sintelkegelvulkanen, doofde Cinder Cone uit toen er basaltlava uit de basis van de vulkaan stroomde.

Painted Dunes in Lassen Vulcanic NP (Wikipedia)

Die stromen zijn de Fantastic Lava Beds en bevinden zich rond Cinder Cone in het noordoosten en zuidwesten. Ook vind je hier de Painted Dunes. Heuvels die heel mooi gekleurd zijn. De naam geeft het goed aan het is net of hebben ze op de heuvels cirkels geverfd in licht rose, rood, oranje en grijs.

Het andere deel van het park, het zuid-oostelijke deel, is een uitgebreid lavaplateau dat meer dan anderhalve kilometer boven het zeeniveau ligt. Dit is het Warner Valley en Juiper lake Area gebied. Hier treft men slakkenkegels aan, zoals Fairfield Peak, Hat Mountain en Crater Butte. In dit gebied staan naaldbomen pinus en zilverspar. Hoewel het gebied veel kleine meren kent, zijn er weinig beekjes en rivieren te bekennen. Langs het plateau ligt ook Warner Valley, hier bevinden zich Boiling Springs Lake, Devils Kitchen en Terminal Geyser. Dit gebied is alleen via onverharde wegen te bereiken. Er zijn 2 campings, Warner Valley en Juniper Valley. In Warner Valley ligt ook de Drakesbad Guest Ranch, met een pittig geprijsde accommodatie. Deze steile, beboste vallei omvat grote weilanden met wilde bloemen. Devils Kitchen ligt ten zuidoosten van Lassen Peak. In dit geothermische gebied zijn de hete bronnen zo zuur dat er gaten en kuilen in het gesteente zijn ontstaan. Terminal Geyser is niet echt een geiser, maar eerder een koude beek die over een stoomgat stroomt.

Boiling Springs Lake heeft veel warmwaterbronnen, mudpots, en fumarolen langs de westelijke oever. In tegenstelling tot de meer bezochte gebieden van het park zijn hier geen promenades waar je over kan lopen. Dit geeft een kans om thermische eigenschappen in een meer natuurlijke omgeving te bekijken. Tijdens de Boiling Springs Lake Trail zie je onderweg  hete modderpoelen, bloemen en bossen. Het water van Boiling Springs Lake is meer dan 37°C en heeft als gevolg van zwavelzuurinvloeden een vreemde geelbruine kleur. De Mount Harkness Trail begint in de buurt van Juniper Lake Campground en ligt op een hoogte van 2.070 meter. Mount Harkness is 2.452 meter hoog. Onderweg heb je regelmatig prachtige uitzichten.

We gaan richting Redding en onderweg zien we 2 dode skunks liggen, vooral snel doorrijden want zelfs als ze dood zijn stinken ze nog. Wij rijden nu naar beneden, hier is het warmer. Hoe verder we dalen hoe warmer het wordt. Na een poosje naderen we Redding. Dat is een grote plaats en hier halen we wat boodschappen. Bij een grote supermarkt stoppen we en de warmte slaat ons tegemoet als we uit de airco-auto stappen. Je kunt het ook aan het landschap zien dat het hier warm is, alles is droog. Het is wel heet maar we hebben niet echt door dat het vandaag zo warm is. Voor ons is het een droge warmte en daarin is het wel vol te houden. Later horen we dat Redding een van de warmste plaatsen is in Californië. Zeg maar de Death Valley van deze staat. Redding heeft, zoals ze dat noemen, een mediterranean climate, hete droge zomer en milde natte winters. De gemiddelde temperatuur in juli is 100 °F (38 °C). Het hoogste record was op 20 juli 1988,  118 °F (48 °C). Omdat we een supermarkt in een buitenwijk hebben is het een dure winkel. Maakt niets uit ze hebben wat wij willen hebben. Dan weer op weg en Nanda rijdt het volgende stuk en komt in wegwerkzaamheden terecht. Ze laten ons meer dan een half uur wachten. Warm! Onderweg komen we veel vrachtwagens tegen met boomstammen. Kunnen we ons wel voorstellen. Het is hier allemaal bos maar waar ze kappen zien we niet. Ook in de wachtrij staat een grote trailer met hout en die moet op de foto. Na dus een half uur kunnen we verder en dan ook nog langzaam. Ze zijn bezig de weg te verbreden waardoor een groot gedeelte over één baan moet. Daar moet ook het werkverkeer over en daardoor duurt het zo lang. Even later kunnen we weer vaart maken. We komen langs de Whiskeytown Dam. Dit zien we te laat. Daar hadden we wel even willen kijken maar we missen de afslag. Het zij zo. Op de kaart zien we dat verderop de Trinity Dam is en besluiten daar heen te gaan. De benzine raakt ook op en we moeten wel een keer tanken. Onderweg kwamen we geen tankstations tegen en we willen niet zonder zitten. In Lewiston, een heel kleine plaatsje, is een tankstation. Er kan alleen diesel of super getankt worden want de gewone benzine is op! De tankwagen is onderweg maar nog niet gearriveerd. Dan maar super en dat rijdt ook super. Een stukje verder eten wij ons broodje op. Heerlijk in de schaduw van een grote den. Op de grond liggen hele grote dennenappels en er hangen dikke druppels hars in de boom.

 







 

Dan weer verder richting Whiskeytown Shasta - Trinity Nat’L Rec. Area. Hier is het grootste stuwmeer dat door mensen gemaakt is. Een stuwdam levert stroom op. En alles weer amerikaans, dus groots.

Trinity Lake with Trinity Power Dam

Trinity Lake, voorheen Clair Engle Lake genoemd, is een kunstmatig meer aan de Trinity River en gevormd door de Trinity Dam. Trinity Dam is een van de hoogste, met aarde gevulde dam in de wereld. De dam werd gebouwd door het Amerikaanse Bureau of Reclamation en in 1962 voltooid. Met een volume van 3.019.000.000 m³ is Trinity Lake het derde grootste stuwmeer van Californië, na het naburige Shasta Lake en Lake Oroville. Net zoals Shasta Lake is Trinity een meer met tientallen lange, smalle armen. Trinity Lake is het waterbasin voor het Central Valley Project, dat gebieden in de droge Central Valley van irrigatiewater voorziet. Trinity Dam genereert daarnaast ook elektriciteit voor de lokale bevolking.

Trinity Lake wordt minder gebruikt door vakantiegangers dan Lake Shasta. Dit is deels te wijten aan de lange kronkelende en bochtige weg uit de vallei. In en om het meer wordt veel gevist op  meerval, regenboog en bruine forel en verschillende soorten zalm. Ondanks de dam, die invloed had op de paaigebieden, blijft er genoeg vis. Verder wordt het meer voor waterrecreatie gebruikt, zijn er campings en jachthavens. Het gebied is nu bekend als Whiskeytown - Shasta - Trinity National Recreation Area.  Het is samengesteld uit 4 meren, Lewiston Lake , Trinity Dam , Stuart Vork, en het North Lake, met zeer verschillende recreatiemogelijkheden.

Eigenlijk te warm om buiten te zijn dus rijden we weer gekoeld verder. Veel bos vandaag, nog meer bos en eigenlijk hebben we nu wel genoeg bos gezien. Ondanks de airco blijft het warm en daar raak je toch vermoeid van. Dus we willen we maar een camping opzoeken. In de dorpjes waar we doorheen zijn gekomen hebben we geen RV-parks gezien. De dorpjes die we nog krijgen zijn klein en we vermoeden dat daar ook geen camperplaatsen zijn. Daarom niet te lang doorrijden met het risico dat we geen plek kunnen krijgen. We eten onderweg wat en vragen of er ook campings  in de buurt zijn.

De mensen zijn zeer behulpzaam en binnen korte tijd zijn er zeker 3 mensen ons van alles aan het vertellen over waar een park is. Leuk. We zitten in een gebied waar weinig toerisme is dus we zijn blij dat er een camping is. Nou:… camping.. we begrijpen dat het een fairfield is. Dus daar rijden we heen en we zien wel wat het is. Inderdaad een heel groot parkeerterrein maar er is ook een camping bij waar campers staan. Zo te zien staan daar veel campers permanent. Op verkenning of we de beheerder kunnen vinden. Hij komt ons al tegemoet en hij heeft wel een plekje voor ons. Helaas geen internet en ook onze telefoon heeft geen bereik. We kunnen er niets aan doen, moeten nu echt stoppen. Gaan morgen, zo gauw als er weer bereik is wel even bellen.

De campingbaas heeft een heel verhaal tegen ons. In deze regio zijn bijna geen banen meer. Vroeger waren er 8 houtzagerijen actief. Nu zijn ze allemaal gesloten. Het hout gaat per schip naar Japan, daar wordt het gezaagd en komt het als planken weer retour. En wat de mensen hier nu doen? Wiet kweken. Het schijnt dat dit in deze buurt op grote schaal gedaan wordt.  Wij als Hollanders zouden dat wel willen weten zegt hij. Nou voor ons verrassing en we zijn er niet trots op.

De temperatuur is vandaag 104 Fahrenheit, dat is ruim boven de 40 graden Celsius. Het is maar goed dat we stoppen. We hebben een mooi plekje en relaxen. In de schaduw van de camper lezen we op onze e-readers en zo is het wel vol te houden. Vlakbij ons staat een houten lichtmast. Regelmatig zit er en specht in de top van de paal, op een gegeven moment zelfs 3 stuks. Heel vreemd maar wel leuk om te zien. Het is niet duidelijk wat het dier doet. We zien hem niet hameren op het hout. Als het wat koeler wordt gaan we ons even afspoelen in de douches, heerlijk en daarna lekker eten. Ondanks de warmte smaakt het best. Natuurlijk lopen we ’s avonds een rondje over de camping. Aan het eind is een hek wat open staat en daar gaan we door heen. Nieuwsgierig wat er op het terrein van de fair te zien is.

Heel apart, gebouwen die eigenlijk alleen voor het jaarlijkse dorpsfeest gebruikt worden. Er is dan een rodeo, keuringen van paarden, ezels, pony’s,  koeien, kalveren etc. Er zijn wedstrijden en er is kermis.

Het terrein is prachtig ingericht. De gazons en bloemperken worden besproeid. Er staan allerlei gebouwen waar op die dagen van alles in staat. Er zijn gebouwen voor de jury en waar ze barbecues houden. Het is een feestdorp in het klein.

 

Als we terug gaan zien we een gebouw met allemaal gaten in de houten wand. En daarin allemaal eikels…..wat vreemd? De beheerder legt ons uit dat spechten gaten timmeren en daar eikels in verstoppen. Nooit geweten. Hij vertelt ook dat verderop het terrein een grote den staat. Daar zitten duizenden gaten in, met……ja hoor eikels. Bij onze camper kijken we ook even beter naar de lichtmast en inderdaad, hierin zitten ook allemaal gaten met eikels. Wintervoorraad of de provisiekast van de spechten. Handig, en ze kunnen er makkelijk bij. Vandaag een warme maar ook weer een mooie dag. Veel gezien en van veel dingen weer genoten.

Gereden  144 mile = 230 km