25 juli – 26
juli 2013
De laatste nacht sleeping in Seattle
Die nacht was snel voorbij en
het was de laatste nacht sleeping in Seattle. Weer schijnt de zon, dat is
speciaal hier want Seattle staat bekend om zijn vele keuren grijs! Ontbijt doen
we weer buiten de deur, bij het zelfde eetgelegenheid als gisteren. Het smaakte
toen zo goed dat we dat nog wel een keer willen proberen. Het smaakt weer best
en ook nu verzuipen ze ons weer in de koffie. Vandaag hoeven we pas laat te
vliegen dus hebben we nog even tijd voor Seattle. Nog even naar Seattle Center
bij de Space Needle en daar kijken bij een glas museum. De fietsen laten we
achter in het hotel, we gaan met de benenwagen. Het is niet ver lopen en na een
kwartiertje zijn we er. Nog te vroeg want alles is nog dicht, daar hebben we
niet op gelet. Jammer maar geen ramp. We gaan er niet op wachten tot het Garden
of Glass open gaat.
Door de haag zien we ook wel
het een en ander. Er is een soort kas en daarin staan en hangen allemaal
voorwerpen die gemaakt zijn van glas. Heel mooi en kleurrijk en heel kunstig
gemaakt. Om de kas is een soort tuin en ook hier staan allemaal voorwerpen
gemaakt van glas. Planten gemaakt van glas, blauw, rood, geel noem het maar op,
kunst zinnig. Hele toortsen van staande priemende, slingerende glaswerken.
Aan de andere kant van Garden
of Glass is het Pacific Science Center.
Het is een wetenschapsmuseum gevestigd in Seattle en ontworpen door Minoru
Yamasaki voor de Wereldtentoonstelling in 1962 in Seattle.
Pacific Science Center is een
onafhankelijke en een non-profit wetenschappelijk museum. In dit museum, ook
wel Mercer Slough Environmental Center genoemd, leren kinderen en volwassenen
dingen over het milieu, wetlands, ecologie en natuur. Net als veel andere musea
ontwerpt, bouwt en verhuurt dit museum ook reizende tentoonstellingen. Pacific
Science Center outreach-programma en Science On Wheels, heeft een vloot van
busjes die hands-on van wetenschapsonderwijs aan scholen in de Pacific Northwest
verzorgen. Het centrum heeft ook een afdeling die leerkrachten helpen bij het
onderwijzen van wetenschappelijk onderwijs aan hun studenten.
De originele gebouwen van het
centrum waren van het Verenigde Staten Science Pavilion. Dat was weer voor een
deel van het in 1962 World's Fair in Seattle of wel de Wereldtentoonstelling.
Onder de bogen was de wereld van de wetenschap met 5 thema’s zoals de wereld
van kunst, entertainment, handel, industrie en toekomst. Het museum lag aan het
zuidelijke uiteinde van het beursterrein en ten westen van de Space
Needle.
Nadat de
Wereldtentoonstelling werd gesloten, werd het museum heropend als Pacific
Science Center. De terreinen en gebouwen werden verhuurd voor $ 1,00 per jaar
tot 2004. Toen werd de koopakte ondertekend en nam het Pacific Science Center
Foundation het officieel over.
Tijdens de jaren 1960
verdwenen geleidelijk de tentoonstellingen van de wereldtentoonstelling uit
1962. Er kwamen andere exposities zoals
een mathematica
tentoonstelling van IBM. In
het lucht-en ruimtevaart gebouw kwam een levensgrote maanlander . De Life
Building bevatte een Sea Monster House,
een replica van een longhouse van de vroegere indianen. Verder was er
een hydraulisch werkend model van de Pudget Sound en een vulkanische
tentoonstelling van Mount Baker. Het Eames theater werd oorspronkelijk gemaakt
voor een speciale multi-screen IBM film voor de Wereldtentoonstelling. Het werd
in 1979 omgezet in een IMAX scherm, de eerste van de latere twee IMAX theaters
in het centrum.
Vandaag bestaat het museum
uit acht gebouwen, waaronder twee IMAX theaters (een van de weinige plaatsen in
de wereld met meer dan één IMAX-theater). Het is de plek van 's werelds
grootste Laser Dome theaters. Verder is er een tropisch vlinderhuis, een
planetarium en honderden hands-on wetenschappelijke tentoonstellingen.
Naast de vele permanente
tentoonstellingen, bied het Pacific Science Center een constante rotatie van
reizende tentoonstellingen. Hierbij zijn opmerkelijke tentoonstellingen zoals
"China: 7000 Years of Discovery " , "Titanic: de Artifacts
Exhibit", "Het ontdekken van de Dode-Zeerollen", "Harry
Potter The Exhibition", "Star Wars: waar de wetenschap aan
Verbeelding ", "Design Zone", "Toetanchamon: The Golden
King en de Grote farao", "Race' zijn we zo verschillend? ", en
ook "Spy: de geheime wereld van spionage, "die op 29 maart 2014
geopend in het Pacific Science Center.
Ook dit is nog gesloten en de
bogen bij de ingang zijn heel karakteristiek voor dit museum. ’s-Avonds zijn ze
kleurig verlicht en is uit de verte te zien waar het museum is.
Nog even om de Space Needle
lopen, het blijft een indrukwekkende toren. Afgelopen week nog even op internet
gekeken of er nog plek was om boven in het ronddraaiende restaurant te eten.
Alles was bezet, zoiets moet je maanden van te voren reserveren. Ach het is
leuk maar we hebben het niet gemist. Nog even om het EMP museum lopen. De
beplating glimt in het zonlicht en geeft een kleur als van olie op het water.
De Space Needle wordt
weerspiegeld op de buitenwand en dat geeft een heel apart beeld ook omdat de
platen niet vlak zijn. Net of sta je naar een verticale vijver te kijken
waarvan het water een beetje rimpelt. We hebben het wel gezien, verder is er
niet veel te beleven en willen terug naar ons hotel. Terug met de monorail,
even een kaartje kopen. Lang hoeven we niet te wachten en dan kunnen we
instappen. Het is maar een kort ritje maar wel leuk om een keer mee te maken.
The Seattle Center Monorail is een verhoogde monorail lijn in
Seattle. Seattle Center Monorail is een volledig zelfvoorzienend openbaar
vervoer systeem met een topsnelheid van 45 mph ( 72 km / h ). In het verleden
was het een particulier eigendom, nu is het van de stad Seattle. De aanleg
heeft $ 3.500.000 gekost en de lijn werd
op 24 maart 1962 geopend voor de wereld tentoonstelling, de Century 21
Exposition. De tentoonstelling was op huidige plek van het Seattle Center.
Tijdens het halve jaar dat de tentoonstelling hebben 8 miljoen mensen gebruik
gemaakt van dit vervoermiddel.
Nu maken
ongeveer 2 miljoen mensen per jaar gebruik van de monorail.
De lijn is ongeveer 1,2 mile lang en begint bij het Westlake Center Mall, Fifth
en Pine Street, en eindigt bij het Seattle Center. Op top snelheid duurt de rit
maar 2 minuten. Het Experience Music Project gebouw werd zo ontworpen dat de
monorail er door kon lopen naar het eindpunt dat er vlak achter ligt. Nu is het
een historisch monument met de status van de Seattle Landmarks Preservation
Board.
 |
| Map Seatlle Center Monorail |
We stoppen bij Westlake. Hier
gaan we vanmiddag met de Light Rail naar het vliegveld. Even kijken hoe dat
moet met de koffers en zo. Dat valt genoeg mee en we kopen alvast kaartjes.
Niet te geloven slechts 2,75 dollar pp en we zijn op het vliegveld. Dat hebben
we wel eens anders meegemaakt. Nu is het tijd om terug naar het hotel te gaan.
We stouwen de koffers vol en gelukkig kan Klaas kan ze
nog dicht krijgen. Het hele spul
leveren we af in de lobby en dan gaan we voor de laatste keer downtown. Eerst
zetten we het hotel, Belltown Inn, nog even op de foto, het is ons goed
bevallen. Het was niet luxe maar prima. Behulpzaam personeel en dat we fietsen
konden gebruiken was geweldig.
Lopend langs de kade,
heerlijk. Zon, mensen, meeuwen, veel bedelaars. Meestal hebben we geen last van
hen gehad en laten ze toeristen met rust. Als we nu op een bankje zitten komt
er één naar ons toelopen en vraagt om geld. We hebben nog wat klein geld en
geven dat aan hem. Toch vinden we het niet prettig en lopen we maar weg. Even
naar het reuzenrad en er even omheen lopen. Er in hoeft niet dat laten we graag
aan anderen over. Er zijn ook een aantal pieren en daarop staan een paar lange
gebouwen. In die gebouwen allemaal eettentjes, restaurants en soms attracties. 
Het is middag en we besluiten
nog maar even kibbelingen te gaan eten. Het smaakt zo goed dat we nog een
tweede portie nemen dan kunnen we er wel weer even tegen. De meeuwen zijn weer
paraat om het eten van je bord te snaaien. Jammer voor hen: we waren er op
bedacht en hadden teveel trek. Trouwens we hebben nog een lange reis voor de
boeg dus er moet een goede bodem liggen. Het is mooi geweest we lopen terug
naar het hotel. In het hotel pikken we onze spullen op, leveren de
sleutelkaartjes in en gaan lopend op stap. Eigenlijk gaat het vanzelf, want we
lopen naar beneden en de koffers rollen wel. In no time met de roltrappen naar
beneden, naar het perron. Het is maar even wachten totdat het transport er is
(gaat elke 7 minuten). Dus lang wachten hoeft niet.
Op naar het vliegveld. Het
reist heel comfortabel en in een half
uur later zijn we er. Onderweg worden we aangesproken. Het is ook wel te zien
dat we toerist zijn in de korte broek. Altijd de vraag waar we vandaan komen en
wat we gedaan hebben. Heel leuk. Onderweg zien we niet veel. Meest buitensteden
van Seattle. Alles gaat (tot nu toe) goed, we checken de bagage in en dan door
de douane. Dan moeten we met een trein op het vliegveld naar de juiste gate.
Dit hebben we al eens eerder gedaan dus gaat
het helemaal goed. Bij de gate
kunnen we de laptop gebruiken, er is wifi, dus even online. Ondertussen hebben
wij een prachtig uitzicht op de mooie
Mt. Rainier. Het lijkt net of ligt de berg in de achtertuin van het vliegveld.
De sneeuw weerkaatst op de top van de berg. Dat we een paar dagen geleden aan
de voet van de berg hebben gestaan. Het is bijna niet voor te stellen. Het
vliegtuig staat klaar en wordt volgeladen.
We hebben onze koffers
goeiendag gezegd en zouden het deze keer niet erg vinden als ze verdwenen en
met schone was gevuld terug bezorgd werden. We wachten af. Dit keer hebben we mazzel
dat we rechtstreeks kunnen vliegen. Het is een behoorlijke tocht, 9.50 uur. Alles
loopt goed en we kunnen mooi op schema aan boord.
Dit keer vliegen we met een
Airbus van Delta Airlines. Toen we bij Boeing waren was daar het grapje: If it is not a
Boeing than I’am not going. Nou wij gaan
wel, want we willen wel weer naar huis. Het vliegtuig vertrekt op tijd, 18.10
uur en heeft de wind mee waardoor we een kwartier eerder zullen aankomen op
Schiphol. Als we opstijgen zien we de schaduw van ons vliegtuig onder ons
meevliegen. De vlucht gaat over Seattle en we hebben een prachtig uitzicht over
de stad. Helaas niet over het centrum want dat zit niet aan onze kant van het
raam. Onder ons wel Lake Washington met de floating bridge maar welke brug
weten we niet.
Seattle ligt vlak bij de
Canadese grens en al snel vliegen we over Canada en de Rocky Mountains. Hier
ligt nog veel sneeuw op de bergen en je kunt zien dat het landschap hier veel
ruiger is. Het is hier woest en zo te zien is het voorjaar hier maar net
begonnen. Tussen de bergen liggen bergmeren en op sommige ligt nog ijs. Het
blijft fascinerend, dat vliegen. Wat je van bovenaf allemaal niet kunt zien. We
vonden tijdens onze reis de natuur van Amerika al overweldigend maar vanuit de
lucht is dat net zo.
Paar uur later vliegen we
over Groenland en nog wat later over IJsland. Blijft fascinerend, vliegen over
al die landen. De vlucht verloopt voorspoedig en de service is geweldig. Om
22.30 uur (Seattle tijd) proberen we wat te slapen. We doezelen wat en doen wat
hazenslaapjes. Onderweg kunnen we op een schermpje volgen hoever we zijn.
Verder hoogte en snelheid en hoe lang het nog duurt voordat we landen.
De piloot had het goed, we landen
inderdaad een kwartier eerder. Vanuit de lucht is ons kikkerlandlandje ook weer
heel mooi om te zien. De rechte landerijen met daartussen de sloten, ook
schitterend. Everything is de USA is big and beautifull maar little en small in
Nederland is ook mooi.
Verder hoeven we maar een
klein stukje te taxiën. Daardoor kunnen we vlot van boord. Wel moeten we dan nog
een stuk lopen naar de lopende band waar, hopelijk, de koffers aankomen. Trouwens
dat lopen is wel even lekker als je meer als 10 uur hebt gezeten. Als de band
begint te lopen zijn we heel benieuwd. Bij de 15e koffer is het
raak, dat is 1e van ons en nog geen 3 koffers later hebben we ook de 2e.
Ze zijn er, hoe is het mogelijk. Dank je wel Delta Airlines.
Op naar de trein maar eerst
nog kaartjes kopen. We moeten even snel want de intercity vertrekt over een kwartier
dus ook nu weer mooi op tijd. Ook deze reis verloopt vlot. Het is niet druk en
we hebben met onze koffers, alle ruimte. In Heerenveen bellen we even een taxi
die ons naar het adres brengt waar Teatske de Suzuki heeft gestald. Voelt
allemaal nog een beetje onwennig. Andere dagen steeds op weg en dingen bekijken
en nu staan we te wachten. Duurt wel even voordat de taxi er is. Een busje,
denkt zeker dat we een vracht aan koffers hebben. Het is maar goed dat we een
taxi genomen hebben want dit was te ver om met de koffers te lopen. Aanbellen
en we krijgen de sleutel van de auto. Koffers in het kleine autootje en die is
nu helemaal vol. Karren maar en dit rijdt wel heel anders dan de camper. Om
16.45 uur zijn we thuis. Heerlijk, wat een paleis. Wat is het hier veranderd,
niet het huis maar de tuin. Van alles in volle bloei.
Even snel de post doorkijken,
en al vast wat uitpakken. Heit even bellen en bij de buren even melden dat we
aangekomen zijn. Hapje eten en niet te laat maken. We hebben een nacht (waarschijnlijk
boven Groenland)gemist en die moeten we nu dus maar in gaan halen. Ons eigen
bed, wat heerlijk en wat zullen we lekker slapen. De reis was fantastisch en
zoals de Amerikanen zeggen “It was great” maar het is ook heel fijn om weer
thuis te zijn.
