Seattle

22 juli 2013,

Dag camper en welkom heerlijk hotel.

Lake Side Campground was prima. De afgelopen nacht hebben we heerlijk geslapen. Verder heel makkelijk voor ons, 200 meter verder kunnen we vandaag de camper inleveren. Dus opstaan, ontbijten en poetsen. Als je de camper niet schoongemaakt inlevert dan brengen ze 50$ per uur in rekening voor het schoonmaken. Nou dat kunnen we zelf wel verdienen. Eerst de koffers weer inpakken en aan de kant. Nanda de binnenkant en Klaas de buitenkant. We hebben niet lang werk, na een klein uurtje is alles achter de rug. Makkelijk als je rijdend huisje niet zo groot is. Nog wat spullen over en er is een duitse familie die we hier blij mee maken. Op het camping terrein kunnen we ook propaan krijgen dus we laten onze tank nog even bijvullen. Je weet nooit hoe ze bij Cruise America reageren als de propaan tank niet helemaal af getankt is. Dan op weg naar Cruise America.

We zijn vroeg dus we worden gelijk geholpen. Vriendelijk good morning, how are you today en een big smile, levert altijd aardige gezichten op. De camper is prima bevallen dus we hebben geen klachten. Even een slag om de camper heen en alles is prima. Bye bye camper. In totaal hebben we 4471 miles  gereden en dat is 7154 kilometer in 32 dagen. De man wil  ons nog wat in rekening brengen voor het aggregaat. Deze hebben we maar heel even voor de magnetron gebruikt. De teller is net versprongen maar de dame zegt dat het zo prima is. Voor een uurtje willen ze dat niet in rekening brengen. De borg wordt terug gestort en er wordt een taxi voor ons besteld. Het is nog ruim een half uur rijden tot ons hotel in het centrum van Seattle. Na een kwartiertje is onze taxi er, oranje van kleur. Volgens ons speciaal voor ons besteld, hup Holland hup en daar gaan we. De chauffeur komt van oorsprong uit Ethiopië en woont pas 3 jaar in Seattle. Hij is nog niet zo bekend in Seattle dus gebruikt hij het navigatie systeem even. Het is niet erg druk hier en na ruim een half uur komen we bij ons hotel aan, the Belltown Inn, 3rd Avenue in Seattle. 

We worden keurig ontvangen en krijgen de sleutel van de kamer. Ziet er goed uit ruime kamer en schoon. Even bijkomen van het reizen van de afgelopen weken en dan Seattle verkennen. Op het dak van dit hotel is een terras en daar gaan we even zitten in de zon. Ja de zon……. en dat in Seattle! Vanaf het dakterras hebben we een mooi uitzicht over de stad.

Het is nog maar net middag en gewapend met een kaart gaan we op weg. Net buiten het hotel staat een man en die ziet ons op de kaart kijken. Gaan jullie  richting de haven? Dan kun je beter de fiets nemen. Fiets? Ja die kun je lenen van het hotel. Nou dat was snel geregeld. We moeten wel een helm op, dat is hier verplicht. Seattle her we come!

De naam Seattle, ook wel Sealth of Seathl geschreven, komt van opperhoofd Seattle. Hij was chief van de Suquamish- en Duwanish-indianen. De stad Seattle werd naar hem vernoemd. Chief Seattle verdiende op jonge leeftijd zijn reputatie als leider en strijder door vijandelijke stammen die de Green River optrokken aan te vallen. Zijn eerste vrouw stierf samen hadden ze een dochter; een tweede vrouw bracht hem zonen en dochters. Na de dood van één van zijn zonen bekeerde hij zich tot de Rooms-Katholieke Kerk en werd rond 1848 gedoopt nabij de stad Olympia.

Zijn kinderen werden ook gedoopt en opgevoed met het Katholiek geloof. Deze bekering lijkt aan te geven dat hij samenwerking zocht met de binnengetrokken Amerikaanse kolonisten. Op het zegel van Seattle staat ook Chief Seattle afgebeeld. De bijnaam voor Seattle is “the Emerald City. De inwoners van Seattle worden Seattleites genoemd en een veel gebruikte afkorting voor de stad is SEA. Symbolen, vogel en bloem, voor de stad zijn het de blauwe reiger en de dahlia.

Seattle zelf heeft naar schatting 634.535 inwoners. De agglomeratie, dus met alle voorsteden etc. ongeveer 3.488.100 ingezetenen. Qua inwoners is het de 22e stad en de 15e agglomeratie van de Verenigde Staten.

Seattle is gelegen op een landengte en grenst in het westen aan de Pudget Sound en de Elliott Bay en in het oosten aan Lake Washington. Deze wateren worden verbonden door het Lake Washington Ship Canal. De Pudget Sound is een zeearm van de Stille Oceaan ("Sound" is in het Engels vertaald, grote baai, zeearm of zeestraat) De Pudget Sound strekt zich uit van Admirality Inlet in het noorden tot Olympia, de hoofdstad van de staat Washington, in het zuiden, en vormt een goede natuurlijke haven. De haven van Seattle is de op zeven na grootste haven van de Verenigde Staten. Seattle ligt hemelsbreed maar 155 kilometer ten zuiden van de grens met Canada.

De locatie werd meer dan 4000 jaar geleden al bewoond door inheemse indianen stammen. De grootste stam was de Duwamish, waarvan bijna 15 nederzettingen zijn gevonden. In enkele daarvan zijn restanten van langhuizen ontdekt. Ook stonden er gebouwen, waarin potlatches werden gehouden. Een potlatch is binnen de antropologie de term voor bijeenkomsten tussen stammen die worden georganiseerd door rivaliserende stamleiders bij Noord-Amerikaanse indianen. Hierbij werden soms slaven worden doodgeknuppeld, grote hoeveelheden voedsel worden opgegeten en soms vernietigd, of andersoortige, vaak kostbare, geschenken worden gegeven, welke eveneens na afloop vaak vernietigd worden. De bedoeling is de rivaal tot een gelijksoortig feest te verplichten.

Is deze daartoe niet in staat dan zal zijn stam aan prestige verliezen. In tijden van schaarste zal de stam dus zuinig moeten omgaan met voedsel, zo niet kan er geen potlatch georganiseerd worden.

De eerste Europeaan die de plek bezocht waar Seattle ligt, was George Vancouver in 1792. Hij meerde zijn schip in de buurt aan en stuurde Peter Pudget en Joseph Widbey op verkenning uit. Geografische elementen in en rond Seattle zijn naar hen vernoemd, onder meer de Pudget Sound. De Denny Party stichtte de stad in 1852. De Denny Party was een groep van ontdekkingsreizigers. Deze groep volgde de Oregon Trail vanuit Indiana, maar de leden van de groep vonden de Willamette Valley waar de route eindigde , te dichtbevolkt. Zij besloten hierna om verder te zoeken naar een gebied om zich te vestigen.

Uiteindelijk kwamen ze op 13 november 1851 bij Alki Point aan en hebben daar Seattle gesticht. Een paar families van de Denny Party zochten een plaats die beter met schepen te bereiken was. Dat werd in april 1852 het huidige centrum van Seattle. In de zomer van 1852 werd de nederzetting op suggestie van David Maynard "Seattle" gedoopt. Chief Seattle was het opperhoofd van een indianenstam en was bevriend met Maynard.

Door de toename van het aantal kolonisten ontstonden er spanningen met de verschillende indianen stammen. Er waren schermutselingen en de indianen ondertekenden een verdrag. Dit had wel tot gevolg dat ze wel ze naar reservaten moesten.

De stad groeide enorm en kreeg steeds meer faciliteiten en een stadsbestuur. In Seattle kwamen steeds meer branden en in 1889 brandde bijna het gehele zakendistrict af. De volgende jaren nam de bevolking sterk toe, wat tot economische groei leidde. Vanuit het hele land vertrok men naar Seattle op zoek naar werk. Deze stroom stopte in 1893 toen de Grote Depressie de stad trof. Veel banken en bedrijven gingen failliet en andere maakten grote verliezen, maar na vier jaar maakte de goudkoorts van Klondike een einde aan de crisis. Vanuit het hele land kwam men weer naar Seattle, op doortocht naar Klondike en later Alaska.

Na een jaar trof de Grote Depressie van 1929 ook Seattle. Tijdens de economische crisisjaren nam de export sterk af en ook andere sectoren werden hard geraakt. Velen werden werkloos en de overheid bood werkverschaffing. Uiteindelijk eindigde de crisis tussen 1939 en 1940, toen door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog onder andere Boeing veel personeel zocht. Ook het einde van de Tweede Wereldoorlog werd groots gevierd, maar had grote economische gevolgen. Zo ontsloeg Boeing veel werknemers, omdat de vraag naar bommenwerpers sterk was gedaald.

In 1949 werd Seattle getroffen door een zware aardbeving met een kracht van 7,1 op de Schaal van Richter. Dit was de zwaarste aardbeving sinds de stichting van Seattle. Er vielen in Seattle acht doden. In 1962 werd de wereldtentoonstelling onder de naam Century 21 Exposition in Seattle georganiseerd. Voor deze wereldtentoonstelling werden de Space Needle en een monorail gebouwd.

In 1970 en 1971 ontsloeg Boeing meer dan de helft van zijn personeel. Deze gebeurtenis wordt de "Boeing Bust" genoemd. Meer dan 50.000 medewerkers werden ontslagen. De reden was dat Boeing veel geld had geïnvesteerd in een supersonisch vliegtuig, dat uiteindelijk onverwachts niet werd gefinancierd door de Amerikaanse federale overheid. Na 1975 stabiliseerde het werkloosheidspercentage. In datzelfde jaar werd het softwarebedrijf Microsoft opgericht in Albuquerque. Drie jaar later verhuisde het hoofdkantoor naar het bij Seattle gelegen Bellevue. Microsoft groeide flink en heeft nu meer dan 60.000 werknemers, waarvan een groot deel uit Seattle.

In 2001 werd Seattle getroffen door een aardbeving met een kracht van 6,8 op de schaal van Richter. Er vielen geen doden, maar wel was er voor ongeveer 500 miljoen dollar aan schade.

In Seattle zijn meer dan 400 parken, die een totale oppervlakte hebben van meer dan       25 km². Het grootste park van Seattle is het Discovery Park met een oppervlakte van bijna 2,1 km². Lakeview Place is het kleinste park van de stad en heeft een oppervlakte van 16 m². Het oudste park van Seattle is het Denny Park, dat is opgericht in 1884. Drie jaar na de opening van dit park in 1887 werd het "Board of Park Commissioners" opgericht. Er zijn in Seattle ook parken, die bekend zijn door hun uitzicht op het centrum. Hieronder vallen onder andere het Kerry Park, het Jose P. Rizal Park en het Gas Works Park.

Van Seattle wordt altijd gezegd dat het weer daar niet optimaal is, somber, bewolkt en vaak nat. Het gebied heeft een mediterraan klimaat dat wordt beïnvloed door de zee. Dat betekent dat er warme zomers en milde winters zijn. De meeste neerslag valt in de winter, december is de natste maand met gemiddeld 138 mm neerslag. In Seattle valt per jaar gemiddeld 866 mm neerslag. De koudste maand is januari met een gemiddelde temperatuur van 5,2 °C en de warmste maand is augustus met een gemiddelde temperatuur van 18,5 °C.

Van de uitstoot van broeikasgassen komt ongeveer 40 procent van auto's en vrachtauto's. Om die te verminderen, investeert Seattle in groenere manieren van vervoer. Zo investeerde Seattle in vier jaar 36 miljoen dollar in fietspaden. Ook opende Seattle in 2009 zijn lightrail, die diverse stadsdelen met elkaar verbindt. Verder zijn trottoirs verbeterd en aangelegd, is het tramnetwerk uitgebreid en wordt elektrisch rijden gestimuleerd.

Om het milieu te verbeteren, stimuleert Seattle ook het planten van bomen. Zo kunnen de inwoners gratis bomen ophalen om thuis te planten. Dit project heeft sinds 2009 gezorgd voor 4.000 nieuwe bomen.

Seattle is een belangrijk handelscentrum binnen de Verenigde Staten. In Seattle bevinden zich vier bedrijven uit de Fortune 500, namelijk Starbucks, Amazon.com, Nordstrom en Expeditors International. Andere grote bedrijven zijn onder andere Microsoft en Expedia. Ook  the Bank of America, Boeing, Nintendo en Wells Fargo zijn in de agglomeratie van Seattle gevestigd. De grootste werkgever van Seattle is Boeing, die ongeveer 70.000 werknemers heeft, gevolgd door Microsoft met ongeveer 40.000 werknemers.

 

Een heksenketel is Seattle, voorzichtig fietsen we naar beneden, richting de kust. Enkele straten en spoorlijnen oversteken. Omdat je er niet bekend bent voelt het wat onwennig aan. Even later gaan we over een voetbrug en komen we bij een aanleg kade voor cruise schepen. Er ligt er net één, Regatta. Alles is afgezet en dichterbij kunnen we er niet komen.

Seattle is administratief onderverdeeld in drie regio's, die uit totaal dertien stadsdistricten bestaan. Elk stadsdistrict bestaat uit meerdere wijken. De stadsdistricten werden in 1987 door de gemeenteraad opgericht om de inwoners meer bij de stadspolitiek te betrekken. Elk stadsdistrict kreeg daarvoor een eigen bestuur. Magnolia/Queen Anne is een populair stadsdistrict en is tevens een stadsdistrict met veel dure huizen. De wijken Magnolia en Queen Anne worden gescheiden door Interbay. Dit is een wijk met veel industrie en deze heeft ook een haven. Ook loopt door Interbay een grote spoorweg. Ten oosten van Interbay tegen het centrum aan ligt Queen Anne. Queen Anne is een soort overgangszone tussen de villawijk en het naastgelegen stadsdistrict downtown. In plaats van vrijstaande huizen staan hier vooral appartementen en commerciële gebouwen. Ook staat in deze overgangszone de beroemde Space Needle.

map districtsSeattle

Magnilia and Queen Ann district

Omdat we de fietsen hebben besluiten we eerst zoveel mogelijk van de omgeving te zien. Richting het westen door staddistrict Queen Anne richting Magnolia. Langs het water zijn paden voor wandelaars maar ook voor fietsers. Het is hier zeker een gezond volkje want het is middag maar overal zijn mensen aan het lopen, trimmen of werken op een andere manier aan hun conditie. Aan de rechterkant passeren we Olypic Sculpture Park. Dat zien we te laat en dan moeten weer oversteken dus slaan we het maar over. We fietsen verder over Elliot Bay Trail (Terminal 91 Bike Path). Een fietspad aangelegd voor fietsers, er naast ligt ook een wandelpad. Het is allemaal heel ruim opgezet. Als we door fietsen rijden we evenwijdig langs een spoorlijn. Het rijdt af en aan met goederentreinen. Twee tot drie locomotieven met soms meer dan 125 wagons en aan het eind ook nog een of twee locomotieven om het geheel te duwen. Op de meeste wagons staan zeecontainers, vaak twee op elkaar. Wat een massa.

 

Het park waar we nu door heen komen is het Myrtle Edwards Park. Niet heel bijzonder. De bloemperken zijn wel mooi aangelegd met verschillende soorten planten. Aan de andere kant is de Pudget Sound en we gaan even bij het water zitten. Heerlijk in de zon genieten we van ons broodje. Een paar kinderen met een begeleider lopen door het water met een schepnetje. Ze kijken wat er in het water leeft. Na een tijdje gaan we verder en komen we langs graansilo’s. Over het fietspad is een transportband die naar een steigers gaat waar boten aan kunnen leggen om graan te lossen of te laden.

 

Over de Pudget Sound zien we de ferryboten heen en weer varen. Ook parasailers die achter een snelle boot hangen. Lijkt ons niets. Het is niet echt druk op het water maar dat komt misschien omdat het door de week is. Niet veel later komen we bij het Centennial Park, maar dat stelt niet veel voor. Het fietspad gaat langs een kade en aan de andere kant de Smith Cove Waterway. Zoals wij kunnen zienworden daar goederen aan land gebracht en opgeslagen in grote loodsen. Na een poosje komen we in het stuk tussen stadsdeel Queeen Anne en Magnolia, de zogenaamde Interbay. Aan weerskanten spoorlijnen en er schijnt geen eind aan te komen. We willen langs het water verder maar we kunnen het fietspad niet terug vinden. Laat maar zitten; we gaan terug. We doen het rustig aan en op de terugweg stoppen we hier en daar even. Wel makkelijk de stad op de fiets verkennen, minder vermoeiend en in een korte periode kun je veel zien. In de verte zien we de Space Needle. Dus op de pedalen en er heen. Niet veel later komen we bij het Seattle Center. De fietsen zetten we op slot en laten we achter en gaan richting de toren. De Space Needle is blijven staan na de wereldtentoonstelling. Het is er verschrikkelijk druk. Iedereen wil mee naar boven.

De Space Needle is een overbekende toren in de stad Seattle en een symbool voor de stad. Hij is geplaatst in het Seattle Center ter ere van de wereldtentoonstelling van 1962. Tijdens de wereldtentoonstelling kwamen er dagelijks bijna 20.000 bezoekers. Tijdens het gehele jaar 1962 kwamen meer dan 2 miljoen mensen van het uitzicht genieten. De Space Needle is 184 m hoog, 42 m breed op zijn breedste punt en weegt 9550 ton. Toen de Space Needle klaar was, was dit het hoogste gebouw ten westen van de Mississippi. Hij is gebouwd om winden tot 320 km/h en aardbevingen tot 9.5 op de Schaal van Richter te weerstaan. Bij orkanen van categorie 5 zal er geen zware structurele schade ontstaan. Per 10 km/h wind zwaait de toren slechts 16 mm uit. Op het dak staan 25 bliksemafleiders om het gebouw en zijn bezoekers te beschermen.

De Space Needle heeft onder andere een souvenirwinkel, een restaurant op 152 m en een observatieplatform op 160 m hoogte. Vanaf de top heeft men niet alleen goed zicht op downtown Seattle maar ook op de Olympic Mountains, de Cascade Range, Mount Rainier, Mount Baker, Elliot Bay en de omringende eilanden. Op foto's van de skyline van Seattle neemt de Space Needle vaak een prominente positie in en lijkt vaak boven de wolkenkrabbers uit te steken. Dit gebeurt vooral vanwege het feit dat de Space Needle ongeveer 1.3 km buiten het centrum staat en vaak op de voorgrond wordt gefotografeerd, dit doet de toren groter lijken dan hij in werkelijkheid is. Bezoekers kunnen via een lift het observatieplatform bereiken. Het duurt 43 seconden om boven te komen met de lift die 16 km/h gaat. Tijdens drukte kan de rij voor de lift oplopen tot meer dan een uur.

Top of the Space Needle

Op 19 april 1999 werd de Space Needle aangewezen als "Historic Landmark", vergelijkbaar met een monument. De Space Needle is een compromis tussen twee ontwerpen. De beste twee ideeën tijdens de periode voorafgaand aan de wereldtentoonstelling.

Het ene ontwerp was een tekening van een grote ballon bevestigd aan de grond door Edward Carlson en het andere een vliegende schotel door John Graham. Hoewel Carlson en Graham meestal degenen zijn die het ontwerp krijgen toegeschreven was het eigenlijk Victor Steinbrueck die de Space Needle ontwierp.

De Space Needle werd zo gebouwd dat hij zware aardbevingen kon weerstaan. Aardbevingen tot maximaal 9 op de schaal van Richter. De Space Needle was destijds twee keer beter bestand tegen natuurgeweld dan de regels voorschreven. De aardbeving van 1965 met een kracht van 6.8 op de schaal van Richter deed in de toren het water uit de toiletten slaan.

Tientallen jaren waren in de "draaiende schijf" twee restaurants gevestigd; The Space Needle Restaurant en de Emerald Suite. Beide werden gesloten in 2000 om plaats te maken voor Skycity, een groter restaurant dat lokale gerechten zou gaan serveren. Het restaurant draait rond in 47 minuten. In 1993 werden alle liften vervangen door modernere en computergestuurde exemplaren. Op 31 december 1999, oudejaarsavond, werd een krachtige lichtstraal op de top van de Space Needle onthuld. De lichtbron wordt Legacy Light of Skybeam genoemd en is qua lichtkracht gelijk aan 85 miljoen kaarsen. Hij schijnt op nationale feestdagen en speciale gelegenheden. Het concept stamt af van de originele wereldtentoonstellingsposter waar de Space Needle op stond met uit de top een krachtige lichtstraal. Deze is er toentertijd nooit geweest.

Astronomen hebben protest aangetekend tegen de lichtbundel vanwege de lichtvervuiling waardoor ze niet meer goed naar de sterren konden kijken. De eerste plannen waren om de Skybeam 75 dagen per jaar te laten schijnen maar tegenwoordig is het licht nauwelijks meer dan 12 keer per jaar te zien. Het licht bleef twaalf dagen non-stop branden na de aanslag van 11 september 2001.

Tot ver buiten de toren staan mensen in de rij te wachten. Dat duurt ons te lang en lopen even om de toren heen. Heel indrukwekkend en een mooi architectonisch geheel. De liften gaan op en neer naar de schotel die boven op de toren staat. Als we er om heen lopen komen we in een soort parkje waar grote maar ook leuke beelden staan. Even verderop zien we de mono rail en die gaat door het EMP museum. De monorail glijd over ons heen en dat is een heel apart gezicht. Het EMP museum is een heel vreemd gebouw. Geen gevel is recht, alles is golvend en door het gebruikte materiaal ook heel apart gekleurd.

EMP Museum

Experience Music Project

Satellite from the Space Needle

Het Experience Music Project of EMP Museum is gewijd aan sciencefiction, popmuziek en popcultuur. Het gebouw werd ontworpen door Frank Gehry. Het staat in het kunst- en uitgaansgebied genaamd Seattle Center en vlak bij de Space Needle. De bouw werd grotendeels gefinancierd door Paul Allen, medeoprichter van Microsoft. Het gebouw werd geopend in 2000 en was bedoeld als tegenhanger van de Rock and Roll Hall of Fame in Cleveland (Ohio).

De bouwstijl van het Experience Music Project behoort tot het deconstructivisme en de BLOB-architectuur. Het gebouw is bedekt met 21.000 unieke platen van aluminium en roestvrij staal in verschillende kleuren. De goudkleur staat voor Les Paul, blauw staat voor het merk Fender, paars voor Jimi Hendrix en rood voor de kleur van de voertuigen waarin de Rock-'n-roll-sterren zich verplaatsten. Alle vormen die in de buitenkant van het gebouw verwerkt zijn, moeten vervormde gitaren voorstellen. Gehry's bedoeling was om een knuffelbaar gebouw neer te zetten. De Seattle Center Monorail loopt dwars door het gebouw wat een heel apart gezicht is. Je staat naar het gebouw te kijken en dan komt er een monorail trein uitrijden.

Het gebouw heeft meerdere ruimten zoals Sky Church met een Barco C7 LED- scherm. Een  van de grootste indoor LED-schermen in de wereld. Verder ruimtes over de popcultuur, fantasie en kunst, horror films en videogames, science fiction, literatuur en kostuums uit films en van podia. Er zijn ruimtes met Interactieve activiteiten, zoals Sound Lab and On Stage. Bezoekers kunnen ontdekken hoe het voelt te spelen voor een virtueel publiek.

IF VI WAS IX is een gitaar sculptuur, bestaande uit meer dan 500 muziekinstrumenten en 30 keyboards. Het bouwwerk is bedacht door de Britse ontwerper Neal Potter.

In het gebouw zijn de grootste collecties ter wereld te zien van zeldzame en bijzondere artefacten. Originele hand geschreven teksten, persoonlijke instrumenten en originele foto's van de muziek en de geschiedenis van muzikanten uit Seattle zoals  Nirvana en Jimi Hendrix. In het gebouw worden tentoonstellingen gehouden en rondreizende exposities georganiseerd.

Het museum laten we voor wat het is en we lopen door. Achter het EMP museum staat ook een kunst werk. Rijen van metalen stroken die recht op staan. Voor kinderen prachtig om tussendoor te slalommen. Zie er heel apart maar ook leuk uit. We zoeken onze fietsen weer op en gaan weer richting stadscentrum.

Gaat steeds beter en we raken steeds meer vertrouwd met de stad. Hoe we moeten fietsen en onze weg moeten vinden in de drukte. Trouwens de automobilisten denken goed om de fietsers. Ze willen geen advocaat op hun dak hebben dus passen ze echt wel op. Niet veel later komen we weer bij de kade. Er is een soort pier en daar gaan we even kijken.  Er staan gele ligstoeltjes en we gaan even van het uitzicht genieten.

Seattle Habor

 

In de verte zien we de grote gebouwen van Seattle Downtown, een reuzenrad, twee grote sportstadions, haven kranen en in de verte op de achtergron Mt. Rainier. Mooi om te zien allemaal. We vleien ons neer in de ligstoelen en kijken om ons heen. In de verste hoek staan een paar mannen te vissen. Niet veel later heeft hij beet: al wat we verwachten maar geen haai. Geen grote maar eenwel respectabeel beest. We verwachten dat de visser de haai weer terugooit in het water maar dat gebeurt niet. De haai wordt op de vlonder gegooid en ze laten hem daar liggen. Een paar andere mensen spreken de visser daar op aan. Daar is hij niet van gediend en de visser reageert nogal fel naar de sprekers. Geen lekkere jongen dus en de meeste mensen lopen maar door. Niet veel later komt er ook een meeuw even kijken of hij dit hapje ook kan verschalken. Het oog is groter dan de maag dus de meeuw ziet het niet zitten en vertrekt maar. De visser haalt de haai op en legt deze onder zijn karretje waar hij zijn visspullen in mee neemt.

In het water zweven kwallen, zijn net gele dooiers die in het water drijven. Dan komen er twee snelle boten aanvaren. Het is de Coast Gard. Op het voordek staat een machinegeweer. Dit is bij ons ondenkbaar. De Amerikanen zijn een beetje paranoia en zien overal terroristen. De twee boten komen met veel spectakel de haven in. Niet veel later komt ook de parasailer weer terug. Aan het eind van de middag gaan we terug naar het hotel en wachten we op Sibrecht Albada. Die woont een kleine 2 jaar in Seattle. Ze werkt als vertaalster bij Microsoft. Sibrecht is met haar auto gekomen en we stappen in om haar man, Colton, van het werk op te halen. Die werkt in een hotel en moet het personeel aansturen. Hij komt net uit een belangrijke vergadering. Een groot bedrijf wil van een bepaald merk reclame maken en het hotel als uitvalsbasis gebruiken. Sibrecht scheurt door de stad al had ze haar hele leven hier gewoond. Ze willen ons wat van de stad laten zien. Onder een brug is een beeld van de Fremont Troll (ook wel bekend als The Troll, of de Troll Under the Bridge).

The Troll

Het is een openbare sculptuur onder een brug in de wijk Fremont. Colton legt uit dat de troll het gevolg was van het uitschrijven van een wedstrijd. Het doel was het herstel van het gebied onder de brug dat steeds meer een dumpplaats en toevluchtsoord werd voor drugsdealers. De buurt had er schoon genoeg van en vroeg de stad om een oplossing. Er kwamen 3 voorstellen en de bewoners kozen voor de troll. Het idee van een “levende” trol onder een brug is afgeleid van de Scandinavische sprookjes Three Billy Goats Gruff.

Lenin in Seattle

De Troll is een kolossaal standbeeld onder het noordelijke uiteinde van de George Washington Memorial Bridge (ook wel bekend als de Aurora Bridge). In de linkerhand omklemd de troll een echte Volkswagen (Beetle).

Het lijkt net of heeft de trol deze net van de bovenstaande rijbaan gehaald. Het beeld werd gemaakt door vier lokale kunstenaars.  De Troll is 5,5 m hoog en weegt 6000 kg. Het is gemaakt van stalen wapening, draad en beton.

Even later gaan we naar een andere plek in stadsdeel Fremont. Ze wilde graag een beeld van John Lennon hebben en dat hebben ze voor een paar dubbeltjes in  het voormalig oostblok op de kop getikt. Nou voor een koopje is iedereen in: dus gekocht en laten verschepen. Bij het uitpakken  bleek helaas dat het niet een beeld van John Lennon was maar een beeld van Lenin. Foutje,… moet kunnen!  Ondanks de fout hebben ze het beeld toch geplaatst. Ze hebben de hand van Lenin rood geverfd als teken dat hij bloed aan zijn handen heeft.

Rare jongens de inwoners van Seattle.

Door naar de Chittenden- of Ballardsluizen. Aan weerskanten van de sluizen is een soort parkje. Keurig onderhouden met allerlei bloeiende planten en grote bomen. In die bomen broeden reigers, nou volgens mij zijn het schijtreigers, alles zit er onder.  We lopen om het gebouw heen en zien dan het sluizen complex. In de verte een vreemde spoorbrug. Dan lopen we via de sluizen naar de andere kant. Daar zien we de zalm trek via een vistrap. Er is een glazen wand en daarachter zie je de zalmen zwemmen naar hun paaigronden.

Chittenden Locks

 

 

 

Knapen van vissen. Het is heel mooi om te zien hoe de zalmen tegen de sterke stroom in zwemmen. Het zijn er niet zoveel. Het is net de overgang van de ene soort die gaat trekken en dan de andere. Het wordt al laat en Sibrecht en Colton hebben een restaurant gereserveerd. We rijden even naar hun huis. Dat is een appartement in de stadsdeel

Space Needle by Night

Ballard. Mooie rustige wijk. Ze hebben een ruim appartement met een balkon. De auto kunnen we achterlaten, het is niet ver lopen naar het restaurant dat zij op het oog hebben. Ze nemen ons mee naar een heel gezellig Frans aandoend restaurant. In Amerika moet je bij de ingang altijd wachten. Je mag niet zelf een tafel uitzoeken. Niet veel later krijgen we een plaatsje aangewezen. Het is een leuke en gezellige eetgelegenheid. Tijdens het eten doen Siberecht en Colton ons ook suggesties wat nog de moeite waard is om te zien. Zij kennen de stad op hun duimpje. Makkelijk die gidsen aan tafel. Na afloop  gaan we terug naar hun woning en nemen we de auto. Ze brengen ons terug naar het hotel maar eerst moeten we Seattle zien bij nacht. Waar we allemaal langs gereden zijn weten we niet meer maar er staan prachtige oude huizen. Volgens Colton zijn ze niet alleen prachtig maar ook heel duur. Dan komen we bij een soort parkje en hebben we een uitzicht over Seattle by night. Een prachtig gezicht met al die lichtjes. In de verte zien we de Space Needle in het licht. Wat is dit mooi om te zien. Dan brengen ze ons weer terug naar het hotel. Het was een geweldige dag in Seattle.   

Seattle by night