Maandag 17
juni 2013
Toegift……..??
Breakfast met Lieuwe en Lydia
en kleine Mason. Lieuwe had ’s nachts coyote’s gehoord. Wij niet. Gisteravond
lang buiten gezeten en we zagen het weerlichten maar geen regen. Lieuwe en
Lydia gaan naar de tandarts en we nemen afscheid van hun. Wij gaan om 12.00uur
weg en dan zijn zij nog niet terug. Wij gaan inpakken en in een klein half
uurtje zijn we klaar en staan de koffers en andere spullen beneden. Ietje doet wat
klusjes en Nanda gaat nog even wat kleren strijken; dat kan nu nog. Ietje heeft
in de bijkeuken bij de wasmachine een droger en een kast. Daarin zit de
strijkplank opgeklapt. Makkelijk; hoef je nooit te slepen mat dat ding. Johannes
gaat met kleine Mason voorop de 4-wieler het land in om bij de koeien te
kijken. Dan komt hij met een noodgang terug. Het lijkt wel of iemand hem op de hielen zit. Dat klopt wel:
een onweersbui met windhoos. Binnen 10 minuten is het weer omgeslagen.
Windvlagen met slagregens, heel fel. Grote parasol met betonnen voet als een
pluisje weggeblazen. Zwembad vol met bladeren en al Ietje haar mooie planten
waaien om. Lijkt wel een mini tornado, schijnt hier normaal te zijn. Voor ons
heel indrukwekkend. Het schijnt dat er over een groot gedeelte van Texas
noodweer met onweer is.
Na de koffie gaan we weg. Wat
vroeger dan de bedoeling is maar we weten niet wat het weer gaat doen. Koffers
in de auto, afscheid nemen en rijden. De Nederlands ingestelde tom tom wijst
ons de weg naar Dallas Forth Worth International Airport. De terugreis gaat
vlot, geen files en we kunnen rustig doorrijden. Net of we al wat gewend zijn aan de wegen en de
manier van rijden. We zijn al wat minder onder de indruk dan op de heenweg. De
instelling van tomtom is niet helemaal goed gegaan, hij levert ons aan de
voorkant af. Het is nog een hele toer om de achteringang te vinden voor het
afleveren van de auto. Net zoals de vorige reis staan dezelfde scherpe randen
er nog. We aarzelen niet en jumpen er overheen. Inleveren geen probleem ze
kijken nergens naar. Koffers uit de auto en op naar de shuttle. De chauffeur
vraagt welke gate we moeten hebben. Dat weten we niet. Hij adviseert ons dat
eerst uit te zoeken er zijn -tig gates en als je de klos bent moet je nog een
heeeeeeel eind lopen. Wij op de borden kijken en na enig gepuzzel komen we er
uit. Met de shuttle naar het vliegveld en daar moeten we voor de koffers 50
dollar betalen.
Omdat alles vlot is gegaan
zijn we mooi vroeg, onze vlucht gaat om 16.15 u van gate C16. We lopen lekker
even het vliegveld over. Zien een muur met een eerbetoon aan overleden luchtmacht
soldaten. Van piloten uit de Koreaanse en Vietnam oorlog maar ook van Irak en
Afghanistan. Als je in in het leger zit of veteraan bent heb je in Amerika een
streepje voor. Klaas werkt een uurtje met de laptop. Dan naar de gate, blijkt
dat er een vertraging is. Doordat het vanmorgen onweerde en er veel bliksem was
het vliegveld gesloten en zijn alle vluchten vertraagd. Nu vertrekken we om
17.40 uur. Na enige tijd mededeling vertrek 18.00 uur. Eerst maar wat eten.
Naar de gate terug, vertrek is nu 18.40 uur. Er wordt omgeroepen dat de piloot
nog niet aanwezig is. Hij zit in een ander toestel, dat nog moet landen. Dat
vliegtuig mocht ook niet opstijgen ivm het weer. We hebben dit eerder
meegemaakt. Deze vlucht mis je en dus ook de overstap in Austin. Dus naar de
balie en iets regelen.
De balie medewerkster regelt
dat als we deze vlucht missen we met een andere, die later gaat, mee kunnen.
Dan gaan we via Los Angeles en komen we heel laat in San Francisco aan. Het is
niet anders en we wachten het maar af. Eindelijk kunnen we instappen. In het
vliegtuig wordt gezegd dat de piloot er nog niet is. Luid boe-geroep van
iedereen. Weer 3 kwartier wachten. De 2e vlucht, vanaf Austin naar
San Francisco kunnen we nu niet meer
halen. Waarschijnlijk kunnen we ook de gewijzigde 2e (backup) vlucht
niet meer te halen. En de koffers? Tjonge wat is reizend spannend….
Eindelijk vertrekken we en
het spant er om of we de overstap kunnen halen. De vlucht is goed en vlot
verlopen, slechts 50 minuten en we zijn in Austin Bergstrom Airport in Texas.
Gelukkig is het een klein vliegveld. We sprinten er uit en hopen onze vlucht
naar Los Angeles te halen. We kijken op de borden naar welke gate we moeten.
Nummer 25. We hebben geen instapkaart. Met ferme pas naar gate 25, daar zit
niemand, wel bij nummer 23. Een aardige mevrouw van United Airlines helpt ons.
Good luck voor ons want ze kan ons op een directe vlucht naar San Francisco boeken.
Achteraf blijkt dat dit de oorspronkelijke 2e vlucht van ons is. Dit
vliegtuig had óók vertraging en vertrekt dus te laat en daar hebben wij mazzel
mee. We kopen wat eten en fruit en en wachten rustig tot we gaan boarden. Het
is maar een klein vliegtuig. Vier stoelen op een rij, 2 links en 2 rechts, en
maar voor de helft gevuld. We vragen ons af of we tegelijk met de koffers
aankomen. Tijdens de vlucht zitten we boven onweer, een schitterend gezicht om
beneden allemaal lichtflitsen te zien. Na 3,5 uur komen we boven San Francisco.
Je ziet de grote stad met de voorsteden onder je liggen. Allemaal lichtjes en
alles is redelijk duidelijk te zien. De piloot meldt dat we er zijn, echter 25
minuten vertraging. We mogen niet landen in verband met de weersomstandigheden.
Na deze 25 minuten nog eens 25 minuten rondcirkelen of misschien uitwijken naar
het vliegveld van San José. Oh nee……! Zal toch niet!
 |
| San Francisco bij night |
Gelukkig de nevel trekt op en
we kunnen landen op San Francisco Int'l Airport. Het is nu 02.00 uur, maar de
tijd in SF is twee uur terug dus is het plaatselijke tijd 24.00 uur. En
toen????
Geen koffers,
we did’t again. Schrale troost bijna niemand kreeg z’n bagage. Waardeloos. We
zijn te moe om er een punt van te maken, we willen een bed. Toch went dit want
we besluiten na 10 minuten een claim in te dienen en we vertrekken. Een keurig
tasje met schoenpoets en tandpasta krijgen we mee. Ze verzekeren ons dat de
koffers morgenochtend in het hotel afgeleverd zullen worden. Nou dat willen we
dan wel eens zien.
Buiten het vliegveld taxi’s
zat en snel naar het hotel. Nog 3 kwartier onderweg voordat we bij het hotel
zijn. De nachtportier laat ons binnen. En…..dan werkt de elektronische
kamersleutel ook niet. Grr…weer naar beneden en de portier helpt ons en dan
kunnen we eindelijk het bed in duiken. Prima kamer en goede bedden. Dus drie
keer raden waar we over gaan dromen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten